201. Hij doet geen enkele moeite om leuk te zijn

Shani Davis won vannacht de 1000 meter schaatsen, hij won weer met overmacht. Davis is Amerikaan, en hij is een neger. (Kom nu niet aan met: zo moet je hem niet noemen, noem hem ‘een zwarte’. Maar hij is niet zwart, maar bruin. Ongeveer het bruin van het gelakte eikenhout van het salontafeltje dat links van me staat.) Shani Davis is een neger op het ijs, die bijna alle 1000 meters waaraan hij meedoet, waar ook ter wereld, wint. En dat al jarenlang. Hij maakt ook een goede kans de 1500 meter te winnen in Vancouver.
Ben jij een eenling, vroeg een Nederlandse verslaggever hem. Tja, zei Shani, ik train alleen, ik schaats alleen, ik sta alleen op het podium, dus ik ben wel een eenling. But I’m always one trip from home. Shani’s home is Chicago (stad waarvan hij de eerste lettergreep niet uitspreekt als Tsjie, maar als Zjie).
Hij heeft al jaren grote ruzie met de Amerikaanse schaatsbond, die hij een stel onbekwame amateurs vindt, en met de Amerikaanse pers, die hij ook een stel onbekwame amateurs vindt. Je ziet ze nooit, alleen bij de Olympische Spelen komen ze even kijken, en dan willen ze van alles van je. No way! Hij werd eens gevraagd te verschijnen in de Oprah Winfrey-show. Nee hoor, hij moest trainen, die middag.
Na zijn 1000 meter van vannacht stond hij dan ook niemand van de Amerikaanse pers te woord. Hij ging direct naar een Nederlandse verslaggever van de NOS om omstandig uit te leggen dat het een zware race was geweest enzovoorts.
Hij had multimiljonair geweest kunnen zijn als hij wat toegeeflijker was, maar dat is hij nooit geweest en hij laat zich ook niets wijsmaken. Shani schikt niet in. My man, Shani Davis!