dinsdag 5 januari 2010

156. Mijn vroegere buurvrouw

Ik heb in mijn leven altijd zo gewoond dat ik maar één buurvrouw had, die rechts van mij woonde. We kunnen hier helaas niets uit concluderen, maar het behoort wel tot de naakte feiten.
De eerste buurvrouw die ik gehad heb (en die dus rechts naast ons woonde) was mevrouw Dekker. Wij woonden aan de Middenweg te Limmen, bij het kruispunt met de Kerkweg. Ik heb nooit geweten van een meneer Dekker en daar zien we een tweede kenmerk dat mijn leven met de buurvrouwen heeft getekend. Meneer Dekker was waarschijnlijk snel na het verwekken van zoon Wim en dochter Ans overleden. Ik heb er nooit naar gevraagd. Zoon Wim is later leider der CPN afdeling Limmen geworden en lid van de gemeenteraad voor die partij. Ans is nog een tijd hulp in de huishouding geworden bij ons thuis.
Mijn tweede buurvrouw was mevrouw Yvonne van Schoonbergen. Ik woonde te Alkmaar, aan de Stationsstraat. Links van mij woonde een beetje eigenaardige Indo, van wie ik me vooral zijn liefde voor de muziek van The Cats herinner. Yvonne had twee dochters, beiden te jong voor mij. Maar Yvonne! Ze was alleenstaand, een milf-achtige vrouw, met een machtig voorkomen, zoals we toen (eind jaren zeventig) zeiden. Ik was een keer de sleutelbos van mijn huis vergeten mee te nemen. Ik kom thuis en ik kan er niet in. Ik dus aanbellen bij Yvonne. Kan ik niet via jouw slaapkamer je platje op, dan springen naar mijn platje en dan mijn slaapkamerraam in? Tuurlijk kon dat, en zo was alles weer geregeld.
Mijn derde buurvrouw was Monica Gootjes. We woonden in twee zomerhuizen achter Galerie Wimmenum te Egmond aan den Hoef. Monica (we mochten altijd Mo zeggen) is altijd mijn favoriet geweest, ze was ook de knapste buurvrouw uit mijn leven: ze had mooi zwart haar, dat overigens nu helemaal grijs is geworden. Ze was lesbisch, helaas voor mij, en ze leeft nu alweer jaren samen met Stella, die bijna even mooi maar blond is.
En mijn vierde buurvrouw, die nu rechts naast mij woont, noem ik ‘de zigeunerin’. Ze is een jaar of 85, ze is nog zeer bij de hand en kan ontzettend grappig uit de hoek komen. Ik was een keer bij haar omdat haar tv het niet meer deed. Of ik daar niet iets aan kon doen. Ik er dus met een blik vol technische kunde naar kijken. Mag ik je afstandsbediening even? Ik verwijderde de batterijen, deed er twee nieuwe in, en het toestel functioneerde weer.
Ik heb het met mijn buurvrouwen altijd getroffen.

1 opmerking:

  1. ze is nog zeer bij de hand - Uh Ben, deze misschien voor onjuist spatiegebruik? Ik kende trouwens ook een lesbische Monica die zich Mo liet noemen door haar vriendinnen. En dat vond ik zo zonde van die naam, dat loeiende Mooooo ipv dat mooie Duits angehauchte Monica. 'Mijn' lesbische Monica leeft inmiddels niet meer, en dat is ook erg jammer.

    BeantwoordenVerwijderen