206. Partij voor de Champignons

Hadden wij gisteren voor onze politieke beweging de naam Partij voor de Champignons gekozen, vanochtend kwam onze secretaris met de naam Partij voor de Eetbare Paddestoelen (PEP) op de proppen. ‘Dan pak je ook de kiezers die morielje, shiitake, eekhoorntjesbrood, biefstukzwam, cantharel of de smakelijke russula tot zich nemen,’ zei hij, en daar moesten wij hem wel gelijk in geven. ‘Bovendien kun je er in kringen van gastronomen of VVD-stemmers gewag van maken dat je het voor de truffel zult opnemen.’
‘Is dat dan ook een paddestoel?’
‘Jazeker! Kijk maar in je Wikipedia.’
‘Maar onze afkorting PEP, was dat vroeger niet een stripweekblad? Michel Vaillant, De Generaal enzovoorts.’
‘Ja, maar dat weten de mensen niet meer. Pep betekent nu: vaart, pit! En zo moeten we de verkiezingsstrijd ook ingaan. Met pep! Je kunt je een verkiezingsposter voorstellen waarop alleen maar ‘Meer pep!’ staat. We moeten ook naar bijeenkomsten van de VVD en het CDA gaan, met spandoeken met ‘Meer pep!’ Als meneer Balkenende dan vraagt wat wij komen doen, dan zeggen wij: met een beetje pep had u uw regeringsperiode makkelijk kunnen uitzitten!’
We zijn nu aan het nadenken over onze eerste uitzending op tv in het kader van de politieke partijen. Onze secretaris zei dat het voldoende was om tweemaal te claxonneren en vervolgens gezamenlijk ‘Meer pep!’ te roepen, maar dat lijkt mij niet genoeg.