zondag 19 februari 2012

330. Huwelijk met een fout meisje

Vanochtend heb ik even gechat op Facebook met Deney H., een 27-jarig meisje uit Davao, dat ligt op Mindanao, het zuidelijkste eiland van de Philippijnen. Were u from? vroeg ze. Ik zeg: Egmond aan Zee, North-Holland. Ik zocht ondertussen haar naam op haar startpagina en daar zag ik dingen in het Spaans, Engels en ook een in andere taal. Dus ik vraag: ben je Philippina en hoe heet ook alweer die taal die jullie spreken? Dat bleek Tagalog te zijn.
Ik dus vertellen over het leven in Nederland, want tegenover een buitenlander geef je altijd de mooiste voorbeelden (bijvoorbeeld dat een ziek of gehandicapped persoon in Nederland gets money from the State). Ik vertelde ook dat Nederlanders bijna allemaal bilinguaal zijn: ze spreken Nederlands én Engels (sinds de 60er jaren, met de Beatles en de Stones op de radio), maar dat mensen met een klein beetje educatie ook nog Duits en Frans kunnen praten. Dit laatste feit vooral deed haar sprakeloos worden. Ze spreekt alleen Tagalog en een beetje Engels.
Wat doe je voor werk? vroeg ze vervolgens. Ik zei dat ik al een aantal jaren ziek was (heart failure), maar dat ik voor die tijd editor at a printing shop was geweest. Een klein leugentje, want ik wist niet zo gauw het goede Engelse woord voor ‘zetter’. U have family, to take care of u? vroeg ze. Nee, antwoordde ik, vermoedende wat er zou komen. U could marry me, Im just kidding! schreef de lieve Philippijnse. Ik zei dat zulk een trouwerij op grote, lastige en ook zeer tijdrovende procedurele problemen zou stuiten, at the end of which I shall lie in my coffin. Dat was allemaal geen probleem, volgens haar: I could make it easy, u know! 
No, but I can’t, antwoordde ik. Mijn vriendin Alice is in juni 2010 overleden aan slokdarmkanker (dezelfde ziekte als waaraan Christopher Hitchens stierf) en ik heb haar op haar sterfbed beloofd dat ze nimmer zou worden vervangen. Ook dit was een leugen, want Alice heeft me juist aangeraden een nieuwe vrouw te zoeken, maar ik moest toch iets zeggen tegen Deney, nietwaar. Even later zei ze Bye!
Ik zou best een Philippijnse als vrouw willen hebben, maar dan moet ze tweemaal zo oud als Deney zijn, dus ongeveer mijn leeftijd hebben. Ze moet gestudeerd hebben, ze heeft het katholieke geloof verre van zich geworpen. Ik leer haar Nederlands, zij leert mij Tagalog. Haar kennis van de literatuur moet zo ongeveer even groot zijn als de mijne, liever nog wat groter. Haar liefde voor de muziek moet een beetje lijken op mijn liefde. Ik houd van de oude muziek tot en met Bach, en van de moderne muziek vanaf ongeveer 1935. Ik houd niet van popmuziek, of die nu komt uit de 15e, de 19e of uit de 20e eeuw.
Als u nu ook nog weet dat ik graag in de keuken sta, dan mag u reageren, dames. Sigurado ka mabilis? (Dat is Tagalog voor ‘Komt u snel?’).

3 opmerkingen:

  1. Misschien toch beter met dames uit de buurt kennismaken, meer kans op dezelfde interesses denk ik. En ook al wordt het geen partner, dan nog kan je er een goede vriendin bijkrijgen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je moet inderdaad dicht in de buurt zoeken, in ieder geval niet in andere landen. En met je eis van dezelfde muzikale smaak, hoe redelijk ook, maak je het jezelf nog veel moeilijker. Ja, als je van reggae, house, techno of tekno houdt, dan vind je genoeg zielsverwanten. Maar oude muziek? Dat zijn allemaal heel leuke en verstandige vrouwen die daarvan houden, die zijn allang met een natuurkundige getrouwd of zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit soort stukjes is geschreven met een mengeling van ernst en ironie, ik weet niet precies wat er overheerst. Ik zóek bijvoorbeeld helemaal geen vrouw. Een vrouw zou, net als de laatste keer met Alice, op mijn stukjes moeten reageren en dan maken we een hoop plezier, samen. Ik ga bijvoorbeeld niet zelf op jacht.
    Het is al moeilijk genoeg om een stukje als dit helemaal te verzinnen.

    BeantwoordenVerwijderen