Blij

Rick Wakeman, de toetsenist van Yes, kon zo blij kijken dat het echt onbeschoft was. Hij keek je, terwijl hij speelde, recht aan, lachend, alsof hij wilde zeggen: kijk mij dit eens kunnen! Dat was trouwens wel een beetje zo met die hele groep. Aardige muziek, daar niet van, maar met teksten die gingen over een wheel ergens in the sky, dat daar weg moest of juist moest blijven draaien, ik weet het niet meer. Te erg voor woorden.
Waarvan kennen we die blijheid vooral? Ik meen van de christenhonden, in het bijzonder de christelijk-sektarischen: Zevende Dags Adventisten, Pinkstergemeente, Jehova’s Getuigen. De strenge bijbelaars hebben het Woord tot zich genomen, en zij lachen, hoe dieptreurig het ook soms is in dit tranendal. Zij lachen met de blijheid van appelen en citroenen.
Ik kom ze gelukkig zelden tegen, zulke blijde christenen, want het is in dit leven immers veel beter om pessimistisch tegenover de dingen te staan. Als iets tegenvallends gebeurt, kun je zeggen: dat wist ik al van tevoren. Als iets eens een keer goed afloopt, zeg je: een meevallertje!
Maar van de week kreeg ik twee dames aan de deur. Ik let altijd op het schoeisel van volk dat aanbelt. Deze twee dames hadden opengewerkt schoeisel. Hun teennagels waren (‘Wij gaan met de tijd mee!’) volgens de modevoorschriften van 1978 zwart geverfd. Hun jurkjes waren zomers fris. Op hun gezichten was de blijde lach der christenhonden te zien.
Ik deed de deur open en zei: ‘Komt u binnen! Waar komt u voor?’
Een der dames zei: ‘Wij komen u een blijde boodschap brengen.’
‘En u?’ vroeg ik aan de andere dame.
‘Ik hoor bij haar,’ zei ze.
‘Komt u binnen. Schoenen vegen, dan maak ik een kopje koffie.’
‘Dat hoeft niet, hoor!’
‘Ik heb hier iets interessants,’ zei ik. Ik heb op mijn computer alle ruimtefoto’s die de Hubble heeft gemaakt sinds 1995. Ik haalde een foto van het Katteoog tevoorschijn, een ongeveer 10.000 jaar geleden ontploft sterrenstelsel, dat zo’n 3000 lichtjaar van ons verwijderd is.
‘Dit is een van de honderdduizenden foto’s van sterrenstelsels die de Hubble heeft gemaakt. En nu wilt u met mij komen praten over een godje van slechts tweeduizend jaar geleden? Komt u toch! Gaat u toch alstublieft schamen!’