Utrecht

‘Geachte winkeliers! Het is zeer tevredenstellend dat u in zo groten getale bent opgekomen voor deze jaarlijkse vergadering van Winkeliersvereniging Egmond aan Zee! U ook, meneer Van Dam van De Winkel van Sinkel in de Voorstraat. Hartelijk welkom! U heeft net uw winkel geopend en uw winkel is nu al een groot succes. Een groot succes.
Wat moeten wij doen, dames en heren winkeliers.
Welnu, daar heeft het bestuur van de Winkeliersvereniging een oplossing voor gevonden, en die oplossing zal ik u zo voorleggen. Eerst nemen wij een korte pauze, want daar komt ons erelid, mevrouw Rood van Sigarenmagazijn Rood in de Voorstraat toch nog onverwacht binnen. U bent ook van harte welkom op onze vergadering, mevrouw Rood! Niet te snel lopen, mevrouw Rood, en u rustig omdraaien voor uw stoel. Geeft u haar even een handje, meneer Peters van Bloemenzaak Peters in de Voorstraat. Een applausje voor mevrouw Rood!
Kunnen. Wij. Niet. Het. Utrecht. Van. De. Kuststreek. Worden? Dat was de vraag waarvoor het bestuur van de Winkeliersvereniging Egmond aan Zee zich gesteld zag. Het snijpunt van de belangstelling. Het scharnierpunt, zoals het wel wetenschappelijk wordt uitgedrukt, van de verkoop. Een klein geconcentreerd gebied waar álles te koop is, van strandkleding tot en met sukadevlees, want ik vergeet natuurlijk ook niet slager Keessen van de Trompstraat. Een van onze trouwste leden, die in Het Strand goed scoorde met zijn slogan ‘Boer goed! Eet een biefstuk van Keessen!’
Klasse, Karel Keessen. Ja, daar mag wel een applausje op volgen!
Het Utrecht van de Noordhollandse kuststreek, dát is wat wij dus moeten worden, het knelpunt van de Nederlandse Spoorwegen, enzovoorts. Hoe doen wij dat? Dat doen wij door eenvoudig te adverteren in het weekblad Het Strand van onze Winkeliers-vereniging Egmond aan Zee. Hét medium dat ook driftig gelezen wordt door de gehele bevolking. Uw advertentiegelden zijn dus niet weggegooid geld!
Er zijn wel mensen die mij gezegd hebben: er staat nooit zoveel in Het Strand, er staan alleen maar advertenties in. Dat klopt! Maar dat gaat vanaf nu veranderen, dames en heren, want achter het gordijn staat een meneer die u allen wel kent. Onze columnist! Meneer Hoogeboom!’