Mijn hoofdhaar

Mijn hoofdhaar is, sinds die foto die u rechts kunt zien, ernstig lang geworden. Ik heb er wel zelf nog een schaar in gezet, maar... Waarom ga je niet naar een kápper?, zult u vragen.
Eerstens dit. Een mens kapt zichzelf. Je zet twee spiegels tegenover elkaar, en zo knip je jezelf. Het kan niet simpeler dan dat.
Zou je zeggen. Nietwaar, je neemt een schaar en een Cruzer tondeuze van de firma Braun, en hupsakee.
Maar zo gaat het niet, in de wrede praktijk. De wrede praktijk heeft bijvoorbeeld gezorgd voor een verrot rechterschouderblad. En ik ben rechts. Ik zou niet willen zeggen dat ik politiek rechts ben (zoals in Amerika Jim Taggart een rechtse man was, en een gevaarlijk nummer.)
Probeer. Het. Dan. Links! Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Met mijn linkerhand kan ik nauwelijks iets. Ik kan er mijn glaasje portwijn, zoals nu, net aan mee wegzetten.
Dit brengt me op de logische vraag: waarom kunnen niet alle mannen zowel rechts als links schrijven? Met ‘alle mannen’ bedoel ik natuurlijk ‘iedereen’. Ik weet wel dat het iets te maken heeft met onze breinindeling.
Het verschil tussen Piet Keizer en Sjaak Zwart, is daar al eens onderzoek naar gedaan?