297. Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad

Normaal schrijf je een stukje en daarna verzin je er een titel voor. Deze stukjes gaan andersom: ik heb een titel en daar moet ik een stukje bij schrijven. Die titel vind ik in mijn vorige stukje. U moogt er wel van uitgaan dat het schrijven van dit stukje me enige moeite heeft gekost.
Wat mij verhindert om even snel een stukje te schrijven is: de afleiding. Op de tv is er nu snooker te zien, en dat zie ik graag. Om negen uur vanavond is Hans Teeuwen op RTL4. Moet ik zien. Gisteren ging ik op zoek naar foto’s van schilderijen van Anton Mauve (1838-1888). Een paar van die foto’s heb ik opgeslagen, want ik wil ze op mijn desktop zetten. Zijn naar mijn smaak mooiste schilderij staat boven dit stukje en staat nu ook op mijn desktop. Schilderen is eigenlijk oersimpel, als je kunt schilderen, dat blijkt wel. Je kiest een eenvoudig onderwerp (hier: boerin met twee koeien in weiland, in slecht weer) en je maakt dat doek.
In dat opzicht is de 19e-eeuwse schilderkunst mij ook liever dan de 20ste-eeuwse. In de vorige eeuw zijn er schilders geweest die alléén koeien schilderden, of alleen theepotten, en hun werken interesseren mij niet. Zoals ik ook niet ben geïnteresseerd in de werken van – noem eens een beledigend rijtje – Warhol, Picasso, Chagall of Matisse. Hoewel, Picasso heeft in zijn jeugd wel een paar aardige schilderijen gemaakt. Het begon  mis te gaan toen hij de Guernica ging maken, of eigenlijk al eerder: toen hij met het kubisme begon, samen met Braque. (Over smaak kun je twisten: ik vind de Guernica een lelijk, propagandistisch ding. Of moet ik het mooi vinden omdat daar toen een dorpje is gebombardeerd?!)
Waarom ik dat schilderij van Mauve zo mooi vind? Omdat ik denk dat heel in de verte een duinenrij staat, en ik me dus voorstel dat de voorstelling ten westen van Limmen (mijn geboorteplaats, 8 km onder Alkmaar) is gesitueerd. Het zou ook nog kunnen: Mauve is in Zaandam geboren, dat is niet zo ver van Limmen vandaan. Ik vind de lucht ook prachtig gedaan. Dat soppige weiland is ook mooier dan ik het ooit zelf heb gezien. Die boerin (het enige waaraan je kunt zien dat het geen boer is, is haar rok) was trouwens klein: ongeveer anderhalve meter, ze komt nauwelijks boven de schoften van die linker koe). Maar dat was de normale mensenlengte, denk ik, anderhalve eeuw geleden.
U zult dus wel begrijpen dat dit stukje niet dan na veel moeite tot stand is  gekomen.