310. Ik heb natuurlijk ook vervelende eigenschappen

Ik ontmoette gistermiddag te Egmond aan Zee K. van D., een figuur van twijfelachtige gezaaidheid, als je het mij vraagt. Hij komt vaak met ontboezemingen als ik hem ontmoet, en dat maakt onze dialogen wat ongemakkelijk. Het is beter om te zeggen: ‘Hoe gaat het? De piepers staan gortdroog, godverdomme! Waarom regent het in dit land nou nooit eens?’ Dat zijn opmerkingen waar je iets aan hebt en die het samenzijn kunnen kleuren.
K. van D. (zijn volledige naam krijgt u niet van mij te horen, want dat vind ik niet nodig) heeft het over ‘de homofiele medemens’ of over ‘het eergevoel der mohammedanen’, overigens met de beste bedoelingen, maar u begrijpt nu waarom onze gesprekken steeds vastlopen.
- Stel (begon hij), ik zit met een probleem.
- Zit je met een probleem of praat je in het algemeen?
- Nou, ik zit er wel mee, ja.
- Goed. Spuit los.
- Je weet dat ik nooit getrouwd ben geweest, maar dolgraag wel zou willen trouwen.
- Dat heb je me al meerdere keren verteld, ja.
- En waar komt dat nou door dat ik nooit getrouwd ben geweest?
- Dat komt door enkele van je vervelende eigenschappen, zou ik zeggen. Die heb ik trouwens ook, hoor.
- Nee, dat bedoel ik niet. Ik ben ermee naar de dokter geweest, en wat ik je nu ga vertellen moet je nooit verdervertellen!
- Slot op mijn lippen.
- Ja, ik ben er eindelijk mee naar de dokter gegaan, Ben. Ik ejaculeer namelijk niet, tenminste,  niet op de normale manier. Mijn zaad verdwijnt in mijn blaas. U hebt blaasejaculaties, zei de dokter. Het kon helemaal geen kwaad, zei hij. Zo, nu weet je het.
- En daar heb je je al die tijd zo enorm voor zitten schamen dat je...
- Dat ik nooit een vrouw heb kunnen vinden, ja.
- Er zullen toch wel vrouwen rondlopen die het een keurige oplossing vinden? Geen kliederpartijen en zo.
- Een vrouw wil zaad zien bij een man, zo zit het leven in elkaar.
Even later liep K. verder. Volgens mij willen de vrouwen hem niet omdat hij een enorme zeurkous is.