316. Ik doe dat voor de leukigheid

De Super de Boer supermarkt is in mijn woonplaats Egmond aan Zee vervangen door een C 1000 vestiging. Dat is in november gebeurd: bijna drie weken lang was er in Egmond aan Zee bijna niets te koop, je moest naar de Albert Heijn in Egmond aan den Hoef, 4 km verderop. In die drie weken hebben ze het interieur van de winkel ver-C-duizend, wat er op neer komt dat wat vroeger in oostwestrichting stond nu in noordzuidrichting staat, en andersom. Daardoor heeft alles nèt wat minder ruimte, dus is het aanbod van bijvoorbeeld sauzen, vlees, soepen, koek, voorbereide maaltijden, ijs, kroketten e.d. wat minder uitgebreid dan het vroeger was.

Een voordeel van C 1000 is wel dat de groenten een stuk verser lijken dan in de Super de Boer-tijd. Ook kun je, als je goed zoekt, hier en daar goedkope dingen vinden: een ½ liter satésaus voor 89 cent (daar voeg je dan zelf je kruiden en je sambal aan toe), een doos met 25 eetbare borrelmixstukjes voor 1,36.

Wat er ook veranderd is, dat is de houding van de mensen die de daklozenkrant komen verkopen. Ze staan buiten naast de deur, vlak voor de winkelkarretjes en ze hebben dan zo’n plastic zak tegen de muur staan, waarin ik weet niet wat zit. Het zijn drie mensen die ongeveer om beurtdagen voor de supermarkt staan. Een tamelijk mooi meisje van hooguit 22 jaar, van wie je denkt: zoek toch leuk werk binnenshuis, dat is toch een stuk gezonder voor je huid. Een jongen van ongeveer 30 jaar, met wie er iets mis is: hij staat de gehele dag te wiegen op zijn tenen, te schudden met zijn hoofd en onverstaanbare teksten te murmelen om plotseling, tegen niemand in het bijzonder, ‘Goedemiddag!’ te roepen. En een oudere heer die volgens mij zo aan de slag zou kunnen gaan in het tuinbouwwezen. Niks mis mee, op het eerste gezicht. Maar dakloos, dus.

Ze stinken niet merkbaar en ze stoorden mij niet in de Super de Boer-tijd. Ik liep ze gewoon straal voorbij, zoals de meeste Egmonders dat deden. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om dat nieuws over die daklozen te lezen.

Ik denk dat de C 1000-directie die daklozenkrantverkopers er op gewezen heeft dat ze nu wél gerichte aandacht aan de klanten moeten geven. Dat meisje en die oudere heer (voor die jongen blijft alles hetzelfde, geloof ik) staan nu dichter bij de winkelwagentjes, en je hoeft maar een béétje richting die winkelwagentjes te kijken of ze trekken er één uit de rij. Ze kijken daarbij hoopvol. Ik vind dat geen vooruitgang, en ik heb al eens gevraagd aan die oudere heer waarom hij dat deed. ‘Voor de leukigheid,’ zei hij. Ik heb daar toen niet op geantwoord, maar ik vind het helemaal niet leuk: dat gedrag doet me eerder denken aan slavengedrag.