309. Weest u niet bezorgd

Ik zoek een vrouw. Een maand of twee maanden geleden schreef ik daar al eens iets over, en ik zei erbij dat ze best gehandicapped mocht zijn, omdat ikzelf ook ziek, zwak en misselijk ben. In de commentaren bij dat stukje schreef Oud Zeikwijf (of was het Vrouwke van Stavast? Ik ben te lui om het op te zoeken) dat ze wel een buslading gehandicapte plattelands-Françaises zou weten te organiseren, waaruit ik dan mijn keuze zou kunnen maken. Zo staat het in elk geval in mijn geheugen. Ik heb daar toen geloof ik niet op geantwoord.
Nu dan dat antwoord.
Kijk, ik zoek geen vrouw. Ik schrijf deze mijn stukjes eigenlijk alleen maar in de hoop dat er een vrouw zal reageren en zal denken: interessante man, die Ben, die houdt van Byrd, Bach, Nabokov, Perec, Oestvolskaja en die heeft een hekel aan Chopin, Mozart en aan de Guernica, daar wil ik het mijne van weten! U vraagt en krijgt mijn emailadres en zo gaan we voort.
‘Erg succesvol bent u met deze methode nog niet geweest, is het wel?’ zult u vragen. Dat klopt. In mijn leven is er maar één vrouw geweest (Alice) die ervoor gevallen is. Maar toch zal het met deze methode moeten, ik weet ook geen andere manier. Met vrouwen moet het gaan zoals met boeken of met stukken muziek: de mooiste daarvan heb ik ‘toevallig ontmoet’. Ik heb ze niet gezocht, maar ze lagen ergens en ik kwam langs.
Verder houd ik van schaken. Niet van schaken tegen een tegenstander, bedoel ik: daar ben ik te zenuwachtig voor en ik begin tijdens een partij te trillen en te zweten en hartkloppingen te krijgen. Ik bedoel dat ik ervan houd af en toe schaakpartijen na te spelen, meer doe ik eigenlijk niet. Ook kook ik graag. Mijn visschotels, mijn soepjes en sauzen en vooral mijn ‘geknipte kip’ zijn, volgens mij, van restaurantkwaliteit.
Komt u eens bij me langs, bedoel ik maar te zeggen. Ik woon twee hoog, in het centrum van Egmond aan Zee. Ik heb natuurlijk ook vervelende eigenschappen (ik heb bijvoorbeeld bijna altijd gelijk, denkt u daar alstublieft om), maar ik heb geen rare gewoonten of vreemde hobbies, die een mens kunnen afstoten.
Ik rook (halfzware shag) en ik drink (het liefst port), allebei zeer onverstandig met mijn hartprobleem, maar ik hoef ook geen 85 te worden.
En ik vergeet bijna dat ik bijna elke dag mijn stukje schrijf, en dat ik dat zal blijven doen totdat het niet meer gaat. Dus als u een jaar of zestig bent en alleen, en u vindt ook dat Palestrina mooier is dan Beethoven, en u wilt samen met mij wel oud worden... Nu is het tijd om naar het snooker te kijken!