Ber Brandsma over het faillissement: ‘De mensen drinken hun kopje koffie toch wel, crisis of geen crisis. Dus daar zit het niet in. De problemen zaten in het bedrijf. De verstandhouding was zoekgeraakt. We konden niet meer samen door één deur, mijn broer en ik. Mijn broer Ger was altijd de creatieveling in huis, hij ontwierp de GerBers. Ik bouwde ze, zeg maar. Vandaar dat ze GerBers heten en niet BerGers, want je moet eerst iets ontwerpen voordat je het kunt bouwen, dus vandaar, logische zaak.
Het begon in 1998. Toen wou Ger een koffiezetautomaat zonder lontjes maken. Een lontje, dat is vaktaal voor een tuitje. U weet wel, elk merk koffiezetautomaten werkt met lontjes. Dus ik zeg: Ger, niet doen. Ger gepikeerd, want hij wou eens iets revolutionairs maken. Zijn creatieve talenten loslaten en zo. Een half jaar later begint hij wéér te zeuren: ik wil een lontloze koffiezetautomaat ontwerpen! En hij blijft daar maar over zaniken, jaren lang. Ik weigerde zo’n ding te bouwen, want ik ben een man van de praktijk, van het hier en nu in de werkelijkheid en daar bestaat een lontloos koffiezetapparaat niet.
Afijn, vorig jaar begon hij er weer over en ik haal mijn hand over mijn hart en ik zeg: oké, ontwerp dat ding dan maar, dan zal ik het bouwen. Goed, Ger tekent zo’n ding en ik ga aan de slag om een prototype te maken. Ger heel blij, een prachtig prototype. Ik zeg: doe er eens 5 liter koffie in. Dat doet Ger. Ik pak kopjes en het ding werkt uiteraard goed, want wat ik maak werkt altijd goed. Alleen: de koffie komt er vallend uit, dus dat gaf een hoop smerigheid. Ik zeg tegen Ger: je hebt het lontje vergeten, lamlul!
Dat was tegen het zere been, denk ik. De sfeer op de werkvloer werd steeds grimmiger. Vorige week hebben we besloten onze samenwerking te staken. Het is jammer, maar lontloos, dat gaat nu eenmaal niet.’
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten