In die jaren, weet ik uit de boeken van Karel van het Reve en ook Gerard Reve, had de communistische partij ook haar kampen. Die waren iets geheimzinniger dan de socialistische, zoals het hele leven voor die communisten iets geheimzinniger was: ze waren georganiseerd in ‘cellen’ van soms maar een paar mensen, en die cellen moesten voortdurend klaar staan om het voor de arbeiders op te nemen en desnoods de macht te grijpen. Zo’n cel vergaderde ook steeds, en trouwens de hele CPH vergaderde voortdurend, maar altijd was iedereen het totaal eens met Paul de Groot en Marcus Bakker.
Iets van het optimisme van de soci’s en de communisten zie ik bij de al jaren drukbezochte EO Jongerendagen, waar half Zeeland en Overijssel samenkomt in een plaats als Lunteren. De blijheid van die christelijke jeugd straalt ervan af. Godverdómme, wat zijn ze blij!
Terwijl daar toch weinig aanleiding toe is. Volgens de christelijke leer hadden we namelijk Adam en Eva, die (na ruggespraak met een pratende slang) van de appel van de Boom van de Kennis van Goed en Kwaad hadden gegeten. Dat mocht niet, en God joeg beide zwaarwichten uit het paradijs, waardoor ze onderworpen werden aan zonde en dood. Door die zonde van Adam en Eva zijn álle mensen daar ook aan onderworpen. Dat zeg ik niet, dat zegt uw kerk. Dat noemen we de erfzonde, en die is heel belangrijk voor een christen.
Ieder mens is met die erfzonde geboren. Je kunt gedoopt worden en daarmee wordt die zonde weggewassen, maar er blijven sporen achter: de begeerlijkheid bijvoorbeeld verdwijnt niet door de doop. Zo is het bij de katholieken, ik weet niet hoe het bij de protestanten is.
Hoe ook, die blijheid op die jongerendagen is misplaatst. Als je in deze gruwelijke onzin gelooft, is het de blijheid van de waanzinnige.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten