280. Het regende

Ik heb in Amsterdam gewerkt, in 1971, bij ABC Press (een fotopersbureau dat toentertijd aan de Nieuwezijds Voorburgwal gevestigd was) en daarna nog even bij CFM (een filmverhuurbedrijf, CFM betekent City Fox Metro). Daarna werd ik zetter en heb ik bij diverse drukkerijen gewerkt. Ik ben sinds 1971 nog drie keer in Amsterdam geweest. De eerste keer, zomer 1972, was ik er met Herman van Bleisum, en sliepen we ergens, op de eerste dag van onze lifttocht door de bovenste helft van Nederland. De tweede keer was in 1991, toen ik er was met mijn toenmalige vriendin. Wat ik me herinner is dat we stonden te kussen bij het monument op de Dam.
Dit verhaal gaat over de derde en laatste keer dat ik er was. Dat was in november 2008. Alice, mijn lief, leefde nog en samen gingen we naar Amsterdam. Het was het rotst denkbare weer: een paar graden boven nul, met een gemene wind en af en toe wat regen. Echt een gure dag, en normaal zouden we ook niet zijn gegaan, maar ik had afgesproken en wat je zegt moet je doen.
Wat had ik afgesproken? Daarvoor moeten we ongeveer een jaar terug. Wouter van den Berg had me gepolst of ik ook niet wou meewerken aan het Verzameld Werk van Karel van het Reve. Dat werd door Uitgeverij Van Oorschot gemaakt, maar door geldgebrek waren er vrijwilligers nodig voor onder meer de correctie van de teksten. Ik zei ja, natuurlijk.
Wouter deed, met iemand anders, de persoonsregisters en in deel 1 van dat Verzameld Werk kunt u dan ook onder ‘Marx, Karl Heinrich’ lezen: ‘Duits sociaal-wetenschapper en revolutionair’. In de volgende delen is die Marx een ‘Duits publicist’ geworden. U moet dit vooral niet verder vertellen, want je weet niet wat Van Oorschot gaat zitten corrigeren voor een volgende druk.
In november 2008 verschenen de eerste twee (van de in totaal zeven) delen, en dat moest gevierd worden. De uitgeverij, gevestigd aan de Herengracht, vlakbij de Amstel, had een zaaltje gehuurd dat een paar deuren verder gelegen was. Alice en ik arriveerden op tijd, want we liepen het Centraal Station uit, het Rokin op en daar vonden we een fietstaxi, die ons hupsakee naar de Herengracht bracht. Kosten: slechts 5 euro per persoon. ‘Een leuke ervaring!’ zeiden we bijna gelijktijdig, want zo praatten we soms met elkaar.
Ik ontmoette daar Wouter natuurlijk, Lieneke Frerichs die in de redactie zat van dat Verzameld Werk, Wouter van Oorschot en nog een twintigtal mensen. Maar de ontmoeting die mij het meest heeft geraakt, was die met Maarten Biesheuvel.
Het regende nog steeds toen Alice en ik weggingen. Ik doe de buitendeur open, laat Alice voorgaan en Maarten (die buiten voor de deur een sigaar stond te roken, in die gure kou) zegt: ‘Kijk wel uit voor de drempel, mevrouw!’ Ik liep achter Alice aan naar buiten en knikte goedmoedig naar Maarten, die terugknikte. Ik durfde hem niet te vragen waarom hij geen verhalen meer schreef.