285. Wat weet ik verder?

Vanmorgen moest ik op het Dirkswoudse politiebureau komen. Daar zat een agent die ik niet kende, een tamelijk jonge man met een tamelijk lange neus en een tamelijk grote pet op zijn kop. De orde handhaven, dat gaat hij hier doen, dacht ik meteen, want zo zat hij achter zijn bureau. Gestaald kader. Een fanatiek mens, dat zag je zo. Ons gesprek verliep als volgt.
- Meneer Hoogeboom! Blij dat u kon komen!
- Ach ja, ik ben bijna elke dag in Dirkswoud, dus als u...
- Want ik had u al opgemerkt vanzelf!
- Dat verwondert me niets, zodra ik...
- Zodra u wát?!
- Zodra ik uw mooie dorpje binnenkom, ga ik naar deze of gene toe, en ik koop een onsje metworst bij de slager.
- Juist! Enorm nuttige zaken! Moet u volhouden!
- Ik doe het al een paar jaar.
- Uitstekend, meneer Hoogeboom! Luistert u eens goed!
- Ik luister.
- Luistert u eens goed! Wij zijn binnen ons team, dat wil zeggen dat mij daartoe de opdracht is gegeven, wij zijn binnen ons team bezig de reeks overvallen op te lossen en uit te roeien! Definitief, deur dicht, slot erop!
- Overvallen?
- Ja! Die overvallen waren: op de C1000, op juwelier Prinsema en op restaurant Gootjes. Gepleegd op dezelfde avond in juli laatstleden. De panden staan naast elkaar aan de Noordervaart. Daders: de drie gebroeders Balsema, van alhier! Maar we kunnen het niet bewijzen! Want de heren misdadigers hadden handschoenen aan en bivakmutsen op! Ze staan op de camera van juwelier Prinsema. Luistert u goed!
- Ik luister.
- Luistert u goed! Wij hebben burgerinitiatieven nodig! Burgerinfiltratie!
- Ja, maar ik ken die jongens van Balsema helemaal niet.
- Onzin! Ik ken ze ook niet, maar toch zijn ze verantwoordelijk voor de ontwrichting van Dirkswoud!
En zo ging het gesprek nog even voort. Om er maar vanaf te zijn, zei ik dat ik mijn oor te luisteren zou leggen en dat ik hem nog zou bellen. Ik vraag me wel af: zou die man nu katholiek van oorsprong zijn? Want die hebben dat ook, dat verklikken en zo.