45. Landgenoten!

Ik spreek, pardon, wij spreken vandaag tot u vanuit de diepste nederigheid, die zo eigen is aan ons geslacht, het geslacht der Hoogeboomen. Wij zijn uw nieuwe koning, Ben I. Dank u.
Landgenoten! De overstelpende problemen waarvoor deze Staat der Nederlanden staat, zijn onbeschrijflijk. Niet alleen moeten wij het gajus van de Oranje-Nassaus nog steeds betalen, zodat zij, laat ik het maar in het Nederlands zeggen, met begeleiding van de Kalverstraat naar Dorpsstraat Ons Dorp kunnen reizen. Of naar Mozambique, want zoals u weet, heerst daar de crisis helemaal niet.
Wij willen helemaal niets afdoen aan de verdiensten van de Oranjes, zeker niet, maar het wordt tijd dat ze ophoepelen. Weg ermee! Dat bent u met ons eens. Net zoals de Duitse Kaiser en de Franse roi of de Russische czar zijn weggerot, zo moet ook het Nederlandse rot wegrotten. Komt dus tezamen, mannenbroeders en ook vrouwvolk (niet te vergeten!) voor deze grootse taak!
Laten wij de dag van gisteren even kort bespreken. Het zag er weer niet uit, dames volksvertegenwoordigers! U had allemaal zulke kekke hoedjes op uw hoofd, en daar zat Beatrix voor u met een grafspeech. Die had ze overigens niet zelf geschreven, want ze doet niets uit zichzelf, behalve haar vakanties nemen en haar geld beheren. U weet wel, die trustjes.
Wat dat vakanties nemen betreft, moet u ook eens letten op haar zoon, Prins Onbenul, en zijn vrouw, mevrouw Zorrequieta. Die mediacode die ze hebben afgesproken met de vaderlandse pers, gaat helemaal niet over de foto’s of de privacy. Die gaat er alleen maar om dat er niet in de kranten komt te staan: Prins Onbenul is deze week in Argentinië op vakantie, deze week in Mozambique op vakantie, enzovoorts. Want meneer denkt: ik ben van adel, dus ik mag dat allemaal.
Maar zo zijn we, wat u zegt, niet getrouwd!
Het zou allemaal veel eerlijker en netter zijn geweest als meneer Balkenende zijn tekstje zelf had uitgesproken. Dan waren er ook geen politiecordons en bloembakken in Den Haag nodig geweest, geen beveiliging, want wie zou meneer Balkenende willen aanvallen? De vraag stellen, is hem beantwoorden, zou onze Grote Volksschrijver gezegd hebben.
Wat ik miste in zijn tekst was het niveau van de val van de Staat der Nederlanden. We gaan terug naar het niveau van zeg 2003 of 2004. Wij zeggen: zo slecht was het toen niet. Zo erg is het dus allemaal niet. Je gooit wat rotte appels weg, en je houdt de gezonde appelen over. Je kunt wel zeggen dat de kredietcrisis de ergste is sinds de jaren dertig, maar de cijfers laten zien dat de kredietcrisis de ergste is sinds de jaren tachtig, sinds dus het rampzalige kabinet Van Agt-Wiegel, toen de staatsschuld nog veel hoger opliep dan hij nu dreigt te gaan worden.
Wat wij voorts voorstellen is het volgende. Breek de week in tweeën. Dat doen wij als volgt. Maandag, dinsdag en woensdag zijn voor de schooljeugd en het werkende volk wat ze nu ook zijn. Donderdag: een vrije dag. Vrijdag en zaterdag: weer werken. Zondag: vrij. Zo komen we er wel weer bovenop!
Wij danken u voor uw bereidwillige luisteraarsschap. Het ga u goed.