zondag 20 september 2009

49. Een flagrante mislukking

‘Je saus was eetbaar,’ zegt mijn lief net, zich daarmee in tegenspraak verklarend met al mijn vorige geliefden. Die vorige geliefden waren: a) Margreet, b) Parma (zo wilde ze genoemd worden), c) Carolijn en d) Bernadette.
a) Margreet.
Mijn eerste verovering. Een aardig, klein meisje uit het dorp waar ikzelf ook woonde. Met klein bedoel ik: ze zal wel nooit langer dan 1 meter 50 geworden zijn. Ze kwam tot aan mijn tepels, langer was ze niet. Het was nog in de tijd van de boeuf bourguignonne en de heiligheid van het kalfsvlees. Daarvan zei Margreet het niet te lusten. Ze is gymlerares geworden op een school te Middenmeer.
b) Parma.
Deze aanzienlijk grotere vrouw heb ik ontmoet in restaurant De Kaalte te Heiloo. Ik heb haar direct veroverd. Ze ging reeds na drie avonden met me mee naar huis, waar ik haar vergast heb op enige Indiase specialiteiten: paratha, kachori, nimki, noem het maar op. Parma was beeldschoon, het is jammer dat het uiteindelijk is misgelopen tussen ons. Ze noemde zichzelf Parma omdat ze was vernoemd naar haar tante Anja, een melodramatisch wezentje dat aan anorexia leed. Zo wilde ze dus niet heten. Uiteindelijk bleken de culinaire verschillen tussen Parma en mij het struikelblok.
c) Carolijn.
Een, hoe zeg je dat, blok van een vrouw, die ik heb ontmoet in een gelegenheid te Alkmaar. Ze woog 133 kilogram toen ik haar ontmoette, 154 kilogram toen ik bij haar wegging. Het was bij Carolijn vooral zaak, te proberen haar bij te houden: je had nog geen stoofschotel klaar of ze vroeg al om het volgende wildgebraad. Dat is voor een man tenslotte niet vol te houden.
d) Bernadette.
Bernadette was een schat van een meid, die ik ontmoette in Au Poivre, een tentje te Bergen (N.H.). Ze was werkelijk dol op de Franse keuken, wat ikzelf ook wel was, maar ik was toen al bezig met fusion cooking, dus we gleden van elkaar weg.
De vrouw die ik op internet heb ontmoet, Alice, lust werkelijk alles. Mijn sausjes, mijn frittata’s, mijn — ze lust alles. Het ziet er naar uit, dat we voor altijd bij elkaar zullen blijven. Na zoveel mislukkingen is dat wel een opluchting.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten