52. Het is nog niet voorbij

Het zal pas over veertig, vijftig, zestig jaar voorbij zijn: de veramerikanisering van onze maatschappij (mijn verontschuldiging voor de verschrikkelijke formulering van deze eerste zin. De volgende zinnen zullen beter zijn). Eerst komt er nog zo’n mall bij Tilburg, die de schuld zal zijn van de leegloop van de zaakjes in Tilburg zelf. Er zal ook zeker nog zo’n mall komen bij Almere, schat ik. Genoeg parkeerruimte, daar. Waar overigens niet.
Maar er komt een keer een einde aan. De grootmacht van Amerika is aan het aflopen. De decadentie van zijn honderden miljoenen verdienende bankiers en effectenhandelaars — het loopt op zijn einde. Zoals we een eeuw geleden de socialistische revolutie hebben gehad (die is mislukt), zullen we een nieuwe revolutie krijgen (die ook zal mislukken, maar goed).
Deze generatie zal het bijvoorbeeld niet meer pikken dat Amerika gaat ingrijpen in, laat ons zeggen, Korea, Vietnam, Chili, Granada, Irak, Afghanistan. Daartegen zal luidkeels protest weerklinken, via het internet, en ook op straat. Een Amerika dat waar dan ook oorlog wil voeren, zal uitgelachen worden.
Amerika stelt — laat ons wel wezen — eigenlijk weinig meer voor. Ze hebben er weliswaar nog veel goede wetenschappers, maar die wetenschappers moeten zich bij elke stap die ze zetten verdedigen tegen een paar achterlijke christenen. Ik durf dan ook een reverse brain drain voor mogelijk te houden: Amerikanen die bij Duitse, Nederlandse, Zweedse, Chinese universiteiten komen werken.
Een Verenigde Staten, die hun eigen mensen niet eens veiligheid kan bieden (door bijvoorbeeld het wapenbezit te verbieden) — het is geen knip voor de neus waard. Daarbij vergeleken hebben wij het in Nederland veel beter: vijf maal minder moorden. Denk daar ook eens om als u meneer Wilders gaat stemmen.
Wat moeten wij dus doen? Wij moeten onze universiteiten tot topinstituten maken. Daar zal minister Plasterk het vast mee eens zijn. Ik stem op hem, of op D66.