Burgemeester. Andere genodigden. Dames en heren. Wij equilibristen zijn een vreemd volkje, wij slaan soms onverwachte wegen in. Toneelknecht! Hef het koord! U ziet nu een koord anderhalve meter omhoog komen. Daar klim ik op, daar sta ik nu op, en daar blijf ik gedurende deze lezing ook op staan. Dank u!
Hoe leren wij het? Dat is simpel te beantwoorden. In mijn jeugd, ruim veertig jaar geleden, was daar Gerardo Mariobaldi, die in het circus optrad en die mij zei: ‘Prik een datum!’ Ik prikte een datum, die aan het einde van de zomervakantie viel. ‘Jij zult het vak op die datum kennen, jongen,’ zei Mariobaldi, ‘kom maar hier.’ Zo heb ik het vak van equilibrist geleerd, in zes weken tijd slechts, want ik was ongemeen getalenteerd, zei Mariobaldi.
Wat is het geheim? Het geheim is eigenlijk doodsimpel: je moet een buitengewoon gevoel voor evenwicht hebben. Dat heb je of dat heb je niet. Men zegt soms wel: dat koorddansen, dat is gewoon een trucje. Jawel, voor de twéébenigen mag dat waar zijn. Maar voor mensen zoals ik, eenbenig, komt er toch wat meer bij kijken.
U zult zich het spektakel nog wel herinneren dat ik twaalf jaar geleden heb volvoerd. Toen liep ik van het topje van de vuurtoren van Calais naar de rotsen bij Dover over het Kanaal, of nou ja, ik hopte daar over een koord van Calais naar Dover. Ik viel één keer gedurende die drieëndertig kilometer, toen was er een geweldige windvlaag, maar ik kon me nog nét vastgrijpen. Wat een spanning. Enerverend, tv erbij.
Ik wil maar zeggen, dames en heren, voed uw kinderen goed op. Aan ieder kind is wel een haakje los, maar ieder kind heeft ook zijn geweldige kanten. En laat het kind zijn hobbies! Dank u wel.
donderdag 6 augustus 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten