24. De politie is wel langs geweest

Met onze zoon zal het wel verkeerd aflopen. Ja, daar ben ik heel bang voor. Hij haalt toch een kattekwaad uit! Met geen pen te beschrijven, meneer. En we hebben hem nog zo goed opgevoed, maar die kwaadheid, die zit er gewoon in, hè. Echt hoor, we hebben alles geprobeerd.
Vannacht nog. Was hij het huis uitgeslopen en was hij achterom naar de tuin van buurvrouw Pelsing gegaan. Daar staan drie appelbomen, die heeft hij helemaal leeg gemaakt. ‘Voor de vrije markt,’ zegt hij. Dat is ook weer zo’n term die hij van de straat heeft.
Vorige week komt hij ’s avonds heel laat thuis, met zo’n Seiko horloge om zijn arm, zo’n duur ding dat je ook onder water kunt dragen. Dat kan hij nooit gekocht hebben van zijn zakgeld, dus ik vraag waar dat ding vandaan komt. ‘Van de vrije markt,’ zegt hij. Dan weet ik natuurlijk wel hoe laat het is.
Ik mag zijn kamer niet meer inkomen, maar het stonk zo, dus ik ging er toch binnen. Ik doe de deur open en daar lagen op zijn studeertafel — we hebben hem zo’n wandding gegeven toen hij dertien werd — twee dode konijnen te rotten. Toen ik er later naar vroeg, zei hij: ‘Die moesten we opereren, voor biologieles.’
De politie is ook al langs geweest, die zeiden dat hij tot de harde kern hoorde van de opgeschoten jeugd of zoiets. De politie kwam langs omdat er ingebroken was in het kerkje van het Benedictijner klooster. Daar had hij de klepel uit de klok gesloopt, omdat dat ding altijd zo’n rotlawaai maakte, zei hij.
Er valt ook niet meer met hem te praten, hè. Ik zeg vanochtend tegen hem: ‘Geert jongen, je gaat nog eens de gevangenis in.’ Zegt hij: ‘Dan moeten ze me eerst pakken. En ze herkennen me niet, want ik verf gewoon mijn haar wit.’