Meneer Hageman

- Naam?
- Hoogeboom. Vier o’s, geen n.
- Voornamen?
- Engelbertus Johannes Maria.
- Geboortedatum?
- 24 september 1953.
- Even nakijken of dat klopt... Ja, dat klopt! Meneer Hageman...
- Hoogeboom.
- Neemt u me niet kwalijk. Wij van Sargasso. Bieden u aan. Na precies vier maanden van stukjes. Dat zijn er dus tweeënzestig geweest. En daarom bieden wij u aan. Een vast contract voor het maken van deze stukjes!
- Dat is fijn, meneer!
- Maar!
- Maar wat, meneer?
- Uw onderwerpkeuze!
- Wat is daar mis mee, meneer? Ik kan alleen schrijven over de dingen die me interesseren. Ik heb bijvoorbeeld een paar zeer goede, bijna vergeten componisten uit het interbellum naar voren gehaald. Arapov, Abeliovitsj, Mosolov. Abeliovitsj was mijn grootste vondst, maar Mosolov was de beste componist. En over die dingen schrijf ik als consument, ik ben geen musicus, laat staan een componist. Laat staan een muziektheoreticus. Dus als ik een stuk mooi vind, dan schrijf ik dat dat stuk mooi is. Zoals ik ook sommige schilderijen mooi vind, en andere juist helemaal niet mooi.
- Hmm. Maat wat meer duiding zou toch, meneer Hageman...
- Hoogeboom. Ja maar dat zijn toch alleen maar veel woorden voor Ik vind dit mooi of lelijk. Zo vind ik die dripping paintings van Jackson Pollock zeer lelijk. Daarvan komt er zeker nooit één aan mijn wanden te hangen, al kreeg ik ze gratis. Daar heeft u meteen mijn richtsnoer: wil ik schilderij X uit museum Y aan mijn wand hebben, ja of nee. Wil ik het niet aan mijn wand hebben, zoals het werk van Willem de Kooning of van Andy Warhol, dan noem ik zo’n schilderij lelijk of oninteressant. En op die manier luister ik ook naar muziek. Er is ook veel oninteressante muziek (zoals die van Chrennikhov), maar daar schrijf ik niet over. Ik had trouwens gedacht dat u me wilde feliciteren.
- Feleciteren? Waarmee in godsnaam?