Inmetselen

Om 22.51 uur viel hier in Egmond aan Zee de stroom uit. ‘Het is een landelijk gebeuren,’ zei Alice meteen, toen ze naar buiten keek. De stroom kwam weer terug anderhalf uur later.
Wat hebben wij, Alice en ik, gedaan in die anderhalf uur?
Ik ga u niet de smeuïgste details vertellen, dat zult u begrijpen. Allereerst greep ik in het donker naar een schaaltje, en vervolgens naar een kaars. Gevonden, allebei. Ontstoken. ‘Morgenochtend was er weer kans op zonlicht, zeiden ze,’ zei Alice.
‘Het zal wel zo’n transformatorhuisje zijn geweest, onweer, dan moeten ze een leiding omleggen,’ zei ik. Weet ik veel.
‘Wat zullen we gaan doen?’ vroeg Alice, ‘want meteen naar bed vind ik zo’n armoede.’
Ik bevoelde haar b..., ik pakte een spel uit de kast, het Scrabblespel. Ik legde haar uit dat het een ongelijke strijd zou worden, maar ja, het was nu eenmaal nood.
Van jongsaf aan ben ik namelijk een ongelooflijk sterk scrabblespeler, moet u weten! Ik leg het woord gaaf bijvoorbeeld vlakbij de velden waar men een driemaal woordenwaarde kan bereiken. Ik bedoel, met de f het vlakstbij.
Ondertussen dronken we rode wijn (uit Zuid-Afrika: Alice) en portwijn (vermoedelijk uit Portugal, € 2,89, voor mij). Ik weet nog dat ik tegen Alice zei: ‘Ja,vroeger was ik al ontzettend goed in dit spel, hè, in het inmetselen van de tegenstander. Wat voor letters heb je nog?’
Ze had nog een C, een tweede C en een Q.
Ikzelf had nog twee H’s en een Y. We hadden afgesproken dat dat ook echt als een Y gebruikt moest worden. Dus zoals in ‘hyena’.
Op het laatst konden we geen letter meer leggen. ‘Ik word zo slaperig,’ zei Alice. ‘Wacht even,’ zei ik, ‘de totaalscore tel ik nu op.’ En juist op dat moment ging het licht weer aan. De computer startte weer enzovoorts. Alice ging slapen.