349. Hoe doorwrocht zijn de wonderen der natuur

Ik ben zelden zo in mijn sas geweest als de laatste twee dagen. Ik leg het u uit. Wie wel eens eerder een stukje van me heeft gelezen, weet dat ik in de jaren zeventig tot de klassieke muziek ben bekeerd door Glenn Gould’s Bachspel. Nog steeds word ik woest en ga ik met huisraad gooien als iemand verklaart dat Gould boring speelde. Go help yourself with some pop music!, is mijn eerste reactie. Ik heb eens een reactie geschreven die luidde: You’ll burn in hell. Ik vind Gould simpelweg de beste pianist die er is geweest, en ook veruit de beste Bach-vertolker.
Weet u wat het beste muziekkanaal is op het internet? Drie keer raden.
Het beste kanaal is YouTube. Daar heeft men een jaar of anderhalf jaar geleden de onzalige regel verlaten dat een video maar maximaal 10 minuten mocht duren, zodat nu ook de Turangalila Symphonie van Messiaen bijvoorbeeld (die ongeveer 1 uur en 20 minuten duurt) op één video te beluisteren valt, en je niet meer hoeft te zoeken naar alle stukjes en beetjes.
Dat was ook mijn bezwaar bij het luisteren naar Glenn Gould: als je Bach’s Franse Suites wilde beluisteren, moest je vijf of zes video’s aanklikken. Maar dat is nu dus voorbij, gelukkig.
Ik heb de afgelopen dagen geluisterd naar de muziek die te vinden is op dit YouTube-account: deze man heeft de groten der aarde van de 20ste eeuw vergaard op video’s die zo lang zijn als ze moeten zijn: 14 minuten tot 5 uur. Waarom heeft hij dat gedaan? Om ons een plezier te doen, ik kan geen andere reden verzinnen.
Gisterochtend tikte ik op mijn YouTube-pagina in: mightysmeagol glenn gould. U krijgt dan deze pagina voorgeschoteld: alle Glenn Gould’s op zijn site. Hij heeft het complete Bach-werk, het complete Mozart-werk, het complete Beethoven-werk en het complete Schoenberg-werk van Gould op zijn site opgenomen. Ontbreekt nog: een video met werken van Byrd, Sweelinck, nog een paar andere oudere componisten en Skriabin.
Ik zat de afgelopen dagen met een koptelefoon op mijn hoofd, verheerlijkt in mijn oude fauteuil, te luisteren naar het moois. Ik kende bijvoorbeeld twee toccata’s van Bach, gespeeld door Gould, nog niet. Ik heb eerst ook nog naar het tennis op Eurosport gekeken, maar ik heb de tv snel uitgezet. Ik heb daarna Ik had een wapenbroeder gepakt, want ik ben bezig mijn Maarten ’t Harts te herlezen. Maar de muziek, de koningin der kunsten, won het steeds. Ik ben ook ongeschikt voor multi-tasken, zoals trouwens iedereen , geloof ik.