maandag 9 april 2012

354. Meneer spreekt zonder accent

‘Ik zal mij even voorstellen, gaat u allemaal zitten. Ik ben de DGA van HHH. Wat is een DGA? Ik kwam die afkorting ook voor het eerst tegen in een televisiereclame voor het Zwitserleven Gevoel. DGA betekent Directeur Groot Aandeelhouder,  jawel. Normaal gesproken is iemand die zichzelf een DGA noemt, een onbetrouwbaar sujet. Ik zal u uitleggen waarom dat in dit geval niet zo is. Ik ben namelijk de DGA van HHH, dat wil zeggen: van Help Hoogeboom Hiermee.
Waarmee moet Hoogeboom dan geholpen worden? Wat is het probleem waarmee Hoogeboom worstelt? Dat zal ik u nu uitleggen, dames en heren, het is een voorrecht te spreken voor een zaal vol geïnteresseerden. U bent uit alle hoeken en gaten van ons land hier naartoe gekomen, ik waardeer dat zeer. Houd u er even rekening mee, dat straks in de pauze eerst de oneven rijen en daarna pas de even rijen naar het buffet gaan, voor een kopje koffie of wat etenswaar. Dit om de buffetjuffrouw te ontzien, zij doet dit werk voor het eerst. Dus eerst de oneven rijen, enzovoorts. Ik zal het straks nog een keer herhalen. De hotelhouder heeft me gevraagd dit even op te noemen.
Het is – ja mevrouw?... Nee, u zit op de derde rij, één twee drie, dus u mag zodra ik ‘Pauze’ zeg direct naar het buffet gaan. Wat? Of naar het toilet, inderdaad. O, u wilt daar meteen naar toe gaan! Dat mag, mevrouw, laat die mevrouw er even door, heren. Dan houd ik de zaal nog even bezig met enkele anecdotes, en dan gaan we verder zodra u terugbent.
Over het algemeen zijn de maanden mei en juni in Nederland de droge maanden. Pas in juli valt er weer regen.
Ik heb nooit een boek van Dostojevski of van Dickens helemaal kunnen uitlezen. Dat is me wel gelukt met de andere Russische schrijvers of met bijvoorbeeld Anthony Trollope. Hoe komt dat? Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren (ik kan het ook niet helpen, maar zo heten ze echt) heeft in 2005 een deel van Nabokov’s Lectures on Russian literature in vertaling doen verschijnen, en dat deel ging over de hekel die Nabokov had aan Dostojevski. Het is precies zijn hekel die ook de mijne is. In Dostojevski’s boeken regeren de neuroten en de psychopaten. Wat is daar nu zo erg aan, zult u vragen. Op zich niks natuurlijk. Er zijn wel meer boeken met neuroten die elkaar vermoorden of die elkaar beledigen en elkaar vervolgens om de hals vallen. Maar wat Dostojevski zo onleesbaar maakt, dat is dat je weet dat zulke dingen zullen gebeuren vanaf pagina 1 tot en met pagina 850. Dát maakt – ach, daar bent u weer, mevrouw. Gaat u rustig zitten, dan ga ik verder met mijn verhaal.
Waar waren we? Ik zei dat ik de DGA van HHH was.’

Geen opmerkingen:

Een reactie posten