Ik heb hem verder niet meer gesproken. Nu dan mijn twijfels.
Op de eerste plaats zal de aarde vergaan over 2 of 2½ miljard jaar: dan zal Andromeda op onze Melkweg botsen en de aarde wordt dan in het zwarte gat van de Melkweg geslingerd óf wordt los van het Melkwegstelsel geslingerd. In beide gevallen is het zeg maar dag met je handje.
En op de tweede plaats dit. Er valt een meteoriet op aarde van bijvoorbeeld 50 x 50 x 50 km. Dan is het afgelopen. We weten niet wanneer die meteoriet zal vallen, maar vallen zal hij. Of er komt een zo grote vulkanische uitbarsting, bijvoorbeeld in Indonesië of in Yellow Stone Park, met als gevolg een zeer lang durende winterperiode, plus een ijstijd. Ook dan is het afgelopen. En dan zijn er nog een paar dingen die door de mens zelf zijn veroorzaakt: de ozongaten boven het arctische en het antarctische gebied zijn zo groot geworden, ze zijn bijna niet meer herstelbaar; er zit zoveel koolstofdioxide in de lucht; de methaangassen die nu vrijkomen in Siberië door de klimaatverandering...
Ik geloof niet dat we het nog duizend jaar zullen uithouden. We zijn met teveel mensen en we hebben het verknoeid. Zo zie ik het. In mijn somberste buien geef ik de mensheid nog maar 200 jaar.
‘Dan moeten we verhuizen naar een andere planeet!’ roepen nu enkelen. Dat is ten eerste science fiction, waar ik niet in geloof, en ten tweede: als het al tot de mogelijkheden zou behoren, hoe wou je 7 miljard mensen verhuizen naar een andere planeet? Dat is een stukje openbaar vervoer, hoor!
U zult begrijpen dat deze en dergelijke dingen, die ik dertig of veertig jaar geleden al bedacht had, mij ertoe gebracht hebben geen één geloofssysteem meer te vertrouwen. Liberaal, katholiek, gereformeerd, mohammedaans, communistisch, socialistisch – het zijn allemaal uiteindelijk zinloze hobbies. We gaan er toch aan. We moesten het elkaar nu maar minder lastig maken.
Voor het schrijven betekent het: gewoon je stukjes schrijven, meer niet. Geen verwachtingen koesteren.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten