317. Niks mis mee, op het eerste gezicht

Peter Tuinman is bioloog te Dirkswoud (‘Pardon, ik ben kritisch bioloog!’), gespecialiseerd in de wereld van de insecten en de spinnen, en binnen die wereld is hij vooral geïnteresseerd in de domesticatie door de mens van het kleingedierte.
Peter gaat de basisscholen in de buurt af met zijn KWW-case, een kist in de vorm van een gereedschapskoffer, waarvan je een kleine 200 compartimenten kunt uittrekken. Elk compartiment heeft een paar honderd subcompartimenten. Elk subcompartiment heeft weer een paar honderd piepkleine subsubcompartimentjes, die allemaal uittrekbaar zijn, zodat hij de insecten en de spinnen die in West-Europa voorkomen allemaal wel in zijn kist heeft. KWW betekent Kleine Wondere Wereld.
De kinderen hangen aan zijn lippen, vooral als hij vertelt over het tot huisdier maken van insecten zoals de kakkerlak. ‘Je kunt ze goed houden in goed afgesloten aquaria. De sissende kakkerlak uit Madagascar, die wel 8 cm groot kan worden, is daar al een huisdier, en wordt ook in Nederland wel gehouden door de liefhebbers. Hij sist wanneer hij in gevaar is, als je hem oppakt bijvoorbeeld, dus dat moet je niet te veel doen. Dat sisgeluid komt doordat hij lucht uitstoot uit zijn thorax, zijn borststuk. Je legt stukjes appel, sinaasappel, aardbei en zo in dat aquarium, en ze eten het op. De kakkerlakken die we in Nederland hebben, dat is de Duitse kakkerlak voornamelijk, zijn veel kleiner. Veel mensen vinden dat een vervelend dier. Want een kakkerlak eet alles, het is dus een omnivoor, en hij plant zich razendsnel voort. Je hebt zó een plaag, en een plaag is wat we hier in het Westen vervelend vinden. In China, Vietnam, Bangkok lopen de kakkerlakken gewoon door het restaurant, terwijl de mensen zitten te eten, daar is het geen probleem. Dat is het hier wel. Dus wat moeten we doen aan een kakkerlakkenplaag? Je kunt de Ongediertebestrijding bellen, die zetten je hele huis in het gif, ze slopen van alles, je moet zelf een paar dagen buitenshuis vertoeven, en de kakkerlakken zijn nóg niet verdwenen. Dat moet dus beter en dat kán ook beter. Je moet zelf, met je vader en je moeder, een week of twee in een hotel bivakkeren. Dat is altijd leuk, een hotel. Ondertussen gaan een paar mensen in jullie huis een ring neerleggen van stukjes appel, aardbei, chocoladevlokken, stukjes roomsoezen enzovoorts. Daaromheen smeren ze alles in met een soort lijm. Dat doen ze elke dag, totdat er geen kakkerlak meer over is. Dat is dus veel beter dan gif spuiten, want tegen dat gif worden insecten ook heel snel resistent. Dat betekent dat ze er goed tegen kunnen. Tegen die lijm kunnen ze nooit op. Het duurt wat langer, maar dan ben je er ook van af!’