zaterdag 12 mei 2012

366. Veel haalt het niet uit

Ik besloot vanavond om ‘1953’ op te zoeken in YouTube. Het is het jaar van Stalins dood, Eisenhowers inauguratie, de eerste Russische H-bom, de watersnoodramp, het was ook mijn geboortejaar. Naar al die bekende dingen ging ik niet op zoek, ik zocht iets speciaals dat tekenend was voor die tijd.
Zo heb ik ontdekt (op een video van een etappe in de Giro d’Italia 1953, gewonnen door Fausto Coppi) dat de renners met een tubetje kruiselings om hun schouders geklemd rondreden – ik dacht dat dat al afgelopen was in de jaren veertig, maar nee – terwijl er tegelijkertijd auto’s van, ik dacht, het merk Citroën in het peloton reden waarop fietsen stonden.
Er was ook een video waarin het draaide om stilte in de klas. Dat was een stuk beter dan chaos en een hoop geluid en gepraat door elkaar heen. Men laat daar zien hoe je je stoeltje verplaatst zonder overmatige geluidsbelasting, want dat hindert de andere kinderen bij hun verwerving van de o zo noodzakelijke kennis. Ene Bob demonstreerde hoe hij een potlood ging slijpen. Kalm lopend schreed hij naar de puntenslijper achterin de klas, zonder de lerares daarvoor om toestemming te hebben gevraagd. De commentaarstem: ‘Kijk eens hoe stil Bob dit doet.’
Maar, lieve kinderen, deze video moet u eens draaien op uw verjaardagsavondjes! Het draait om het verkrijgen van een ‘goede houding’. Een meisje, dat al wel een vriendje heeft, maar toch tamelijk alleen is, gaat naar een party en vermaakt zich daar nauwelijks. Ik had al op tienjarige leeftijd voor mezelf besloten me nooit op dergelijke kinderachtigheden te laten zien. Wie me zoekt, vindt me in de bibliotheek, vond ik. Hoe komt het dat dat meisje zich niet kan amuseren? Dat komt doordat haar houding slecht is. Ik roep al mijn hele leven: dat komt doordat ze te weinig heeft gelezen. Maar nee, haar houding is slecht. Wat is dan een goede houding? Dat maakt de video helaas niet geheel duidelijk. Wel zegt de video dat je met een slechte houding naar je dokter moet gaan. Die kan je vertellen welke oefeningen je moet doen, en je moet ook goed schoeisel aan je voeten doen.
Ik heb zelf op 5- of 6-jarige leeftijd ook nog iets meegemaakt van die ‘houdingpsychologie’: de schooldokter (een vreselijk lelijk wijf) kwam langs om ons te controleren op haarluis en andere verschrikkelijkheden. ‘Ga eens in de houding staan,’ zei ze me. Dus dat deed ik, maar ze knikte mijn schouders achteruit en zei: ‘Dát is in de houding staan, jongeman!’ Ik vertelde het dezelfde avond aan mijn vader en moeder, die moesten lachen om het verhaal. Gelukkig hebben zij er zich nooit zo druk om gemaakt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten