Twee baarden | De vermoedelijke toedracht

In de jaren zeventig van de vorige eeuw – ik spreek voor de historici onder u – groeide alles nog als kool en straalden de mensen van geluk terwijl ze de essays van W.F. Hermans lazen. Het was in die jaren tamelijk normaal dat een baas naar je toe kwam en vroeg: ‘Kom je bij me werken?’ Dat gebeurde mij ook. Ik heb trouwens nooit ergens gesolliciteerd, ik zou niet weten hoe ik me moest gedragen. In mijn c.v. zou staan: ‘Ik houd bijvoorbeeld van Bach’, want ik weet niet hoe dat soort teksten gaan.In die heerlijke jaren zeventig kwam Henk Weltens van Drukkerij Weltens uit het nabijgelegen dorp H. een keer bij me op bezoek. Hij had een zetter nodig, hij wist dat ik kon typen, want ik maakte toentertijd het dorpsblad bij een concurrerende drukkerij, en zo had hij van mij gehoord. Ik had er wel oren naar, want die Henk mocht ik op het eerste gezicht. Dus ik zei ja, ik kom over een maand bij je werken. Henk zei: ‘Dan maak ik je gelijk lid van de grafische bond, want daar moet je lid van zijn. Dat moet.’ Ik zei hem dat ik geen lid zou willen worden van welke vereniging ook en dat hij me dan maar moest opschrijven als administratief medewerker. Dan hoefde je geen lid van die bond te worden. Dat was ook goed, zei Henk. De volgende ochtend zegde ik mijn werk op bij het tamelijk vervelende Bureau voor de Verhuur van Vakantiewoningen te C.

De eerste ochtend al viel mij de vreemde bedrijfsfilosofie van Drukkerij Weltens op. Henk nam de telefoon op als er gebeld werd en schreeuwde: ‘DAT DOE JE MAAR IN AMERIKA!!!’ en direct er achteraan op beleefde toon: ‘Goedemorgen, met Drukkerij Weltens.’ Een andere keer schreeuwde hij: ‘IK MOET KOTSEN VAN JOU, JONGEMAN!!! Drukkerij Weltens, goedemiddag.’
Het schaadde de omzetcijfers niet.
Op een dag nam drukker Arjan de telefoon op en probeerde hij hetzelfde te doen als zijn baas. Hij schreeuwde in de hoorn: ‘EN NU IS HET AFGELOPEN!!! GA AAN HET WERK, LUIE DONDER!!! Drukkerij Weltens spreekt u mee. Goedemiddag.’ Ik weet niet of hij ontslagen is wegens onbeleefde bejegening van de clientèle, maar een maand later was er geen Arjan meer. Ikzelf heb me acht jaar lang uitstekend vermaakt bij Drukkerij Weltens.