233. Wij hoeven het niet

Zonder onvoorziene complicaties komt Alice over een dag of tien, op 1 april ongeveer, bij me wonen. Ik heb het al rondgezongen op straat: ‘Pierla pierla hopsa-twerp! En Alice komt nu ook naar ’t Derp!’
Hoe goed dit nieuws werd opgevangen — Derpers zijn de Vlamingen van Noord-Nederland, ze zijn niet allemaal even muzikaal, maar ze zien het als je blij bent, en zijn dan zelf ook blij — blijkt uit een droge opmerking die gemaakt werd door een oudere man: ‘Hai hep ’t over ze maidje zeker. Maidje vonden.’
Derpers, zoals de inwoners van Egmond aan Zee zichzelf noemen, zijn daarnaast ook een vriendelijk en zeer behulpzaam volkje. Je waant je echt in het paradijs, en dit is nu eens niet ironisch bedoeld. Een oudere dame zei me, toen ze het nieuws van ons samenwonen vernam: ‘Dan moet je ook extra kastjes hebben! En laat ik nou een kastje over hebben! Kom maar mee.’ Ik mee, want tegen zoveel vriendelijkheid ben ik nooit bestand geweest. Het bleek te gaan om een zeer laag dressoirtje, een la op pootjes. ‘Vrouwen willen nu eenmaal de dingen opbergen, dat moet je niet vergeten!’ zei ze nog. Ik mocht het ding gratis meenemen.
Dus nu staat het ding in mijn kamer: 28 cm hoog, 70 cm breed, 32 cm diep. Met een sleutel, zodat je de lade kunt dichtdoen. Eikenhout. U mag het gratis komen ophalen, want wij hoeven het niet te hebben.
We hebben vanochtend voor 200 euro zes Ryan vakkenkastjes (135 x 40 x 35 cm) besteld bij de Praxis, want er komen veel boeken en schalen en keukenapparaten bij. Alice gaat ook nog bij Ikea Delft een klerenkast bestellen. Je kunt bij Ikea niet online bestellen, vreemd genoeg.