106. Iets afschaffen is zoveel gemakkelijker dan iets opzetten

- Ha, die Ben!
- Hallo, makker.
- Hoe lang doe jij dit nu al?
- Zesenvijftig jaar.
- Zo lang al?
- Ja, ik ben op 24 september zesenvijftig geworden en...
- Nee, ik bedoelde schrijven.
- Een jaar of vijftig.
- En deze stukjes?
- Als ik Ben twijfelt meereken, dan zijn dat ongeveer 430 dagen, dus ruim een jaar. Zeg vijf kwartalen.
- En hoe ga jij nou te werk?
- Wel, ik ga zitten, ik drink een kop koffie en ik schrijf mijn stukje.
- Ja nee, dat bedoel ik niet. Hoe ben je op het idee gekomen om het zo te doen?
- Dat was vorig jaar. Wouter en ik besloten samen een blog te gaan schrijven. Om en om een stukje. Ik stelde toen voor: laten we onze titels halen uit het vorige stukje dat er geschreven is. Dat bleek mij zo goed te bevallen dat ik dacht: dat kan ik alleen ook wel, en elke dag.
- Maar het is toch een ontzettende beperking?
- Ja, maar het vreemde is dat die beperking je mogelijkheden juist vergroot. Als je, net als ik, van de schrijvers houdt van het Oulipo, dan begrijp je dat wel. Georges Perec schreef bijvoorbeeld La disparition, een literaire thriller van 300 pagina’s rondom de verdwenen letter e. In dat boek komt die letter ook niet voor. Prachtig boek. En een paar jaar later keerde hij die krachttoer om met Les revenentes, een boek waarin alleen de klinker e voorkomt. Hij is mijn grote voorbeeld. Het is natuurlijk geen krachttoer om een titel te halen uit je vorige stukje.
- Nee. Schrijf je ook nog meer?
- Ik schreef nog op BJB. Dat moet een soort woordenboek worden, daar ga ik zo weer mee verder. Maar mijn dagelijkse dingen doe ik op BBZ. Als ik het een keer echt niet weet, wijk ik uit naar de gebeurtenissen in het landelijke Dirkswoud.
- Dirkswoud? Waar ligt dat?
- In West-Friesland. Dirkswoud ligt midden in de driehoek Alkmaar-Hoorn-Schagen. Kijk maar in je atlas. Godverdomme, nu begint het te regenen!
- Je mag niet vloeken.
- Ja hoor, dat mag ik wel. Ik dacht: ik verzin dit dialoogje even, en dan ga ik boodschappen doen.
- Je verzint dit dialoogje even.
- Ja, en dan ga ik boodschappen doen.
- Dus je hebt mij ook verzonnen?
- Ja!
- Dan zal ik je even een BEUK geven!
- Niet slaan! Niet slaan!