92. Jack

‘Jacobus! Wakker worden!’
‘Oké, lief vrouwke.’
‘Jacob, ik heb zomaar het idee dat ik naast een belangrijk persoon lig.’
‘Hoezo, dier van de liefde?’
‘Nou, je hebt nu zo ongeveer de leeftijd, vind je ook niet?’
‘Leeftijd waarvoor, love of my life?’
‘Nou, je bent van 1968.’
‘Ja?’
‘Je bent voorzitter van het CDJA geweest, gemeenteraadslid Leiderdorp, nu ben je staatssecretaris. Dus. Ik kietel je even.’
‘Woah! Gram! Sprauw! Mààhksiemmm!’
‘Niet vloeken, vloeken mag niet. Je hebt ook nog politiekologie gestudeerd. Waarom noemen ze jou nou Jack het Lek?’
‘Jack het Haha! Sprauw! Lek?’
‘Ja. Waarom is dat?’
‘Ik heb geen idee, ik weet het echt niet, darling.’
‘Die bijnaam moet je maar snel zien kwijt te raken.’
‘Hoezo, deernke?’
‘Nou, het is een slechte naam voor de volgende minister-president.’
‘Maar dat wordt Maxime!’
‘Nietes!’
‘Welles!’
‘Nietes! Jij wordt de volgende minister-president, Jack!’
‘Ik?’
‘Jawel, jij! Premier Jack!’