97. U kent mij niet

In het hart van het landelijke Dirkswoud is neergestreken de voormalige bankdirecteur en multimiljonair Dirk Scheringa, met zijn vrouw Baukje. Zij hebben een eenvoudig huis betrokken aan de Noordvaart en wonen temidden van de gewone Dirkswoudenaren. Baukje is direct lid geworden van zangvereniging Excelsis en Dirk zat een dag later al in het kerkbestuur. Het is deze vlotheid van optreden die wij zo lang hebben gemist in Dirkswoud.
Wij ontmoetten de heer Scheringa, terwijl hij bezig was schapenboer De Hooijer te helpen, en wij konden een kort gesprek met hem hebben.
- Meneer Scheringa?
- Iedereen mag mij Dirk noemen, hoor!
- Dirk, waarom bent u nu uitgerekend hier komen wonen?
- Nou... dat zit zo. We zochten een huis. Een woning. En er stond er hier één te koop. En toen dacht ik: Dirkswoud! Een heel mooi toeval, niet?
- Jazeker, Dirk! Maar wat gaat u hier nu doen, zoal?
- Op de eerste plaats: de gemeenschap dienen. Er staan voor de mensen. Dat heb ik als bankdirecteur ook altijd gedaan, zoals u weet. Ik stond er altijd voor de mensen, voor de eenvoudigen van geest, zal ik maar zeggen. Iedereen kan wel een kontje gebruiken, nietwaar?
- Een kontje?
- Ja, want ik ben heel klein en heel eerlijk weer begonnen met mijn vak. Hypotheekje hier, verzekeringetje daar. Leninkje erbij, noemt u maar op. Dat doe ik nu vrijwel gratis voor alle Dirkswoudenaren. En als dank daarvoor is het kerkbestuur met één plaats uitgebreid. Die ik nu dus inneem.
- En wat doet u daar?
- Nou, ik probeer het erdoor te krijgen om van de kerk een bowlingbaan te maken. Ja, u kent mij niet, maar het gaat echt gebeuren, hoor! Ik ben nu bezig allerlei partijen te interesseren in dit grandioze project.