donderdag 18 maart 2010

229. Ik zal het doorgeven

Het was als volgt en ik lieg geen letter. Er stond een man aan de deur, donker gekleed, vanochtend te 08.02 uur. Een politieman. Ik doe open, hij vraagt: ‘Meneer, wij zoeken een persoon van ongeveer 12 jaar.’ Ik zeg: ‘Die woont hier niet.’ ‘Echt niet?’ vraagt hij. ‘Echt niet,’ zeg ik.
‘Mogen wij ook bij u binnen kijken?’
‘Uiteraard,’ zeg ik. En ik doe de deur open.
Er komt een colonne van politieagenten mijn huis binnen, ik denk meteen: dit is een moordonderzoek. Ze halen ook mijn hele huis overhoop, mijn boekenkasten, mijn keuken.
‘Nee,’ zegt één van die agenten, ‘hier niet!’
Kijk, ik wil best meewerken aan een moordonderzoek. Uiteraard. Ze halen de boel maar overhoop. Er waren ook twee honden bij, met wie ik het overigens meteen goed kon vinden (honden zijn altijd gemakkelijker om contact mee te hebben dan mensen), en dit waren honden van het Duitse ras ook nog. Mijn favoriete hondenbeesten.
Maar dit geschiedde dus in Egmond aan Zee. Niet in Dordrecht, waar een Milly is vermoord, door een politieagent. Waar niet onmiddellijk een onderzoek is opgezet naar ‘een buurman’. Als u nu een agent was geweest, en u hoorde dat. Zou u niet direct naar een buurman hebben gezocht? Natuurlijk.
U zou hebben gezocht en gevonden. Een Amber Alert zou u onnodige moeite hebben gevonden.

2 opmerkingen:

  1. Wat mij dan enigszins bevreemdt is dat die ouders het nooit hebben gezegd toen ze live in een of andere uitzending waren. Zouden ze zulke nadrukkelijke instructies hebben gehad?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die ouders zullen wel instructies hebben gekregen, ja. Hee vreemd is dat er niet een agent op de donderdag na het gebeurde even de straat heeft afgezet en de buren is afgegaan. Dat is pas op de zaterdag gebeurd. Te laat natuurlijk.
    Eigenlijk is dat een schande, maar ja.

    BeantwoordenVerwijderen