198. Als ik nog eens een toneelstuk zou gaan schrijven

Als ik nog eens een toneelstuk zou gaan schrijven, dan zou ik het zelf publiceren op het internet. Misschien gewoon op dit blog.
Ik zit al vijf jaar (of misschien nog langer) met een stuk in mijn kop, Het verhoor, dat ongeveer als volgt zou moeten gaan.
Personages: een politieman (de verhoorder) en een verdachte van een moord. Bijrol: een politieagente (ik verheug me al op de scènes tussen de verdachte en die agente). Meer dan die drie heb je niet nodig, het moet geen musical worden. Ook moet er niet geacteerd worden door de acteurs, niet meer dan een politieman en een verdachte van moord in de praktijk doen. Ze moeten vooral niet betekenisvol gaan kijken en spreken, wat de Nederlandse toneelproducties doorgaans pleegt te verpesten.
Het speelt zich in zijn geheel af in een verhoorkamer met wanden van spiegelend glas.
Ik moet nog even een sappige moord samenstellen, maar dat kan niet het grootste probleem zijn. Je zou gewoon aan een vrouw kunnen denken die thuis zit. Er wordt aangebeld, ze doet open. Overvaller pakt haar beet en vermoordt haar. Simpel, klaar. Die vrouw woonde op nummer 15 en twee deuren verder (nummer 19) woont de verdachte, die ‘een bekende van de politie’ is.
Verder ga ik u niets verklappen, maar u ziet zo ook wel: zo’n stuk schrijft zichzelf, bij wijze van spreken. Het wordt tijd dat ik eraan ga werken. Het zit al zo lang in mijn kop, het moet er eens uit.