196. De psyche van de moordenaar

Als je een moord pleegt, dan heb je dat niet gedaan omdat je geestelijk in de war bent, maar omdat je een slecht mens bent. Hetzelfde geldt voor vergrijpen als verkrachting. Het Pieter Baan Centrum mag van mij dan ook wel verdwijnen.
Tweede punt. Als er een moordenaar of verkrachter rondloopt die Ben Hageman heet, en hij wordt gearresteerd, dan staat er in de kranten: ‘De verdachte in deze moordzaak, Ben H., kwam opgewekt lachend de rechtszaal binnen.’ Of iets dergelijks. Ik vind dat niet in orde: dat ‘Ben H.’ kan ook op mijn persoon slaan. Totdat de verdachte berecht is, dient hij met N.N. te worden aangemerkt. Zodra hij zijn straf heeft gekregen, kunnen de kranten zijn volle naam geven en er een fotootje bij doen.
Maar terug naar het eerste punt. Dat Pieter Baan Centrum kan dus wel weg. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet geïnteresseerd ben in de psyche van de moordenaar of de verkrachter, want dat ben ik juist wél.
Het gevangeniswezen zou moeten worden opgetuigd met een psychologische dienst, ditmaal een dienst bestaande uit een stel verstandige psychologen, die niet zomaar alles voor waar aannemen. De dag na de berechting duiken ze de gevangenis in voor het eerste psychologische verhoor. Ze gaan net zo lang door met dat verhoor, en ze verhoren ook de moeder van de dader, de broer, de vrienden enz., totdat ze een boek van zeg 200 pagina’s kunnen vullen. Dat boek schrijven ze ook en wordt door justitie ook uitgegeven of als e-boek aangeboden.
Ik zou die boeken verdomd graag lezen!