zondag 28 februari 2010

211. Ga iets interessants doen

Jan Kleeman was als puber snel verveeld. Hij dacht op school dat hij alles beter wist, en meestal wist hij de dingen ook beter. Hij had bedacht dat 9 + 9 = 18 en 9 x 9 = 81. Waren er meer getallen waar je dat mee kon doen? Jawel: 24 + 3 = 27 en 24 x 3 = 72. Maar hij was niet geïnteresseerd in wetmatigheden of formules.
Jan’s vader zat op een schaakclub in het dorpje waar ze woonden. Hij speelde met zwart op elke openingszet van wit steeds 1... b6. Met wit speelde hij avontuurlijker: 1.g4. Die zet noteerde hij in zijn notatieboekje met een uitroepteken. Je ziet zulke zetten wel meer gespeeld worden, niet door de artiesten en de levensgenieters, maar juist door de boekhouders, waarvan Jan’s vader er één was.
Jan kon uiteraard ook schaken, maar speelde het spel zonder interesse. Tot op een dag toen Jan weer eens verveeld op de bank zat en zijn vader hem zei: ‘Ga iets interessants doen, jongen. Weerleg mijn 1. g4!’
Voor het eerst in zijn jonge leven had Jan iets te doen waar hij plezier mee kon beleven: een schaakopening van zijn vader onderuit halen. Hij pakte een bord, stukken, een schrift en een pen, en begon te werken. Hij schreef als eerste in grote letters op het schrift: ‘Kleemans Variant Vernield’.
Een paar dagen later gaf hij het schrift aan zijn vader. Vooral de bijdrage met 1. g4, e5 2. Lg2, h5 deed de man blozen. ‘Dus 1. g4 is een slechte zet, Jan.’
‘Een verliezende eerste zet, ja.’
‘Wat moet ik dan spelen?’
‘1. g3 is een stuk beter, zou ik zeggen.’
Een jaar later werd Jan’s vader kampioen op de club. Jan is er nooit lid van geworden. Hij schrijft nu verhaaltjes op het internet. Sombere verhaaltjes.

1 opmerking: