70. Er woont nagenoeg niemand

Er woont nagenoeg niemand in Dirkswoud die weet heeft van of belangstelling heeft voor het leven van Radboud van Dirxwald (ca. 1018-9 september 1033). Het interesseert de Dirkswoudenaren niet, ze lijden aan het algemeen Nederlandse gebrek aan kennis van hun eigen historie.
Radboud’s vader en moeder waren Constant van Dirxwald en Elsebroth van Buesten (of Bresten, zoals andere geschriften melden). Of ze nu Van Buesten of Van Bresten heette, zeker is dat laatstgenoemde naam het beste weergeeft hoe zij er moet hebben uitgezien. Om het maar eens uit te drukken in de taal van de jongeren van Dirkswoud: ze had een enorme bos hout voor de deur.
Elsebroth kreeg, met haar ongelooflijke borstomvang, een kind. Radboud. Toen Radboud dertien jaar was geworden, stopte ze met de moedermelkvoeding en moest Radboud overstappen op gewone penen, koolsoorten, wildgebraad en bier. Dit beviel de jonge Radboud niet zeer. Hij wilde aan de borst blijven.
De jonge Radboud bedacht toen: laat ik een religie bedenken waarbij we moeder Elsebroth als godin en als voedster der gehele wereld beschouwen, en met mij als hogepriester. Zo gezegd, zo gedaan. Predikend liep hij door de Dirkswoudse straten, en hij kreeg nog aanhangers ook: mensen die ook wel eens van de tieten van Elsebroth wilden proeven.
Maar zo ver liet Radboud het niet komen, hij stelde dat alleen de hogepriester dat voorrecht kon genieten. Het heilige sacrament, enzovoorts. Er moest een houten tempel worden gebouwd, waarin de heilige Elsebroth plaats zou nemen op heerlijke kussens, en in die tempel zou op gezette tijden de hogepriester bevoegd zijn van de tieten van Elsebroth te genieten.
Enfin, dat ging een jaar lang goed. Toen kwam er een revolte onder de gelovigen, Radboud werd vermoord (hij schreeuwde vóór zijn moord nog: ‘Weest niet jaloers, kerkleden!’) en Elsebroth werd, zoals we tegenwoordig zouden zeggen, langdurig en meervoudig ruw verkracht door de gelovigen.
Maar, zoals ik al zei, men neemt het voor kennisgeving aan. Men interesseert zich er niet voor, de geschiedenis is niet belangrijk. Men denkt alleen aan het heden, het nu, aan Hetta van Dalen die voor de vierde keer haar borsten heeft laten vergroten, tot misschien nog niet de helft van Elsebroth’s borsten.