145. Een bekend probleem

Alice (die nu godzijdank bij me is) en ik hebben alletwee de kerstblues. De kerstblues in Egmond aan Zee, waar bestaat die uit? Het is niet zozeer de sneeuw of de ijzel of in het algemeen het weer, dat ons tegenstaat. Dat staat ons natuurlijk ook wel tegen, maar daarover klagen wij niet. Wij klagen wel over de NS en over Connexxion, maar daarover klagen wij het hele jaar door. Wij zijn voor een partij die die hele zaak terug zou brengen in staatshanden.
Waar wij slecht tegen kunnen, is de kerstsfeer overal. Je kunt geen winkel binnengaan of er hangt ergens een dennenstukje. Op zijn minst hoor je een toepasselijk stukje van Heintje. ‘Wat hebben wij toch een verlamde cultuur!’ riep ik uit, toen we een winkel binnenliepen voor badbenodigdheden en we daar ‘Mama!’ hoorden aanstaan.
Paus! Kerk van Rome! Hufters van de Wederopstanding! Het moet u toch wel eens zijn opgevallen dat er ook niet-katholieken bestaan. Mensen zoals ik die niet gediend zijn van het gebeier van uw kerkklokken voor zoiets stompzinnigs als een kerstmis. Ten eerste deed u die kerstdienst al 2000 jaar lang. Het dient geen enkel doel, dus u kunt er beter maar mee stoppen. All right, Jezus is jarig. Dat lijkt me nog geen goede reden om feest te vieren, want Jezus is ook weer dood gegaan. Stoppen dus met kerstmis.
Ik ben gewend om in mijn VARA Gids aan te stippen wat ik wil gaan zien. Meestal zijn dat Netwerk, Eén Vandaag, Nova, Pauw & Witteman enzovoorts. Soms nog een documentaire. Daarvan is op deze vrijdag de 25ste helemaal niets te zien. Niets! ‘Er gebeurt vast niets in de wereld,’ zei ik tegen Alice, ‘behalve een bombardementje in Uruzgan of zo.’
We hebben gisteren voor ons kerstdiner een kipfilet en een stronk broccoli gekocht. Daar maken we wel iets lekkers van.
De kerstblues, godverdomme.