121. Dat is voor hun geloof, nietwaar

Als u nu diepgelovig bent — wat u natuurlijk niet bent, want anders zat u niet op het internet — kunt u beter dit stukje ongelezen laten.
Over de katholieke schijnheiligheid en onwaarachtigheid heb ik het al vaker gehad. Over de protestantse koek- en zopiegelovigheid heb ik het ook al eens gehad. Daarover zal ik het nog wel eens hebben, bij volgende gelegenheden. Zuiver om te pesten, want dat soort geloof moet je hard aanpakken.
(De mens bestaat, zeg, 250.000 jaar. In die 250.000 jaar heeft God niets gedaan, op de laatste paar duizend jaar na. Dus Hij heeft ons, als Hij bestaat, eerst laten barsten. Heeft u nog een argument?)
Een ander geloof, in weer een andere God (Allah), kwam ruim 600 jaar later opzetten. Het is natuurlijk weer een volgende variant van hetzelfde: houd van Allah, maar vrees hem! Dat moet samengaan. En je mag hem niet afvallen, want dan mogen de gelovigen je vermoorden.
Fijn geloof, die islam.
Ik denk wel dat een soort Verlichting langzaam op gang komt: ik zie bijvoorbeeld geen Turk meer in Nederland, die daar serieus over praat. Geen Marokkaan ook, eigenlijk. Mannelijke Marokkaanse Nederlanders onderdrukken nog slechts hun zusjes en de vrouwen in hun omgeving, maar dat doen ze niet uit religieuze overtuiging. Ze willen de baas blijven, de hufters.
De bevrijding zal komen van de Marokkaanse meisjes.
Het zal werkelijk niet zo lang meer duren of die Marokkaanse meisjes keren zich af van de Marokkaanse jongens, met hun driften. Die meisjes willen studeren, ontmoeten aardige westerse gasten enzovoorts.
Die westerse gasten zeggen: je mag wel met mij, maar die islam, daar moet je maar afscheid van nemen. Dat heb ik ook gedaan van het christendom.