147. Het zwaarste onderwerp

Wat is het zwaarste onderwerp om over te schrijven? Dat is: schrijven over een collega die beter is dan je zelf bent, terwijl niemand die collega van je nog kent.
Ik stel u voor: Xue Jiye. Vraag me vooral hoe je zijn naam uitspreekt, ik weet het niet. De man heeft sinds 2004 schilderijen gemaakt die me hebben flabbergasted, een normaal Nederlands woord kan ik er niet voor vinden. Xue Jiye is echt de laatste ontdekking, vind ik, na René Magritte. Hij is echt geweldig. Een formidabel schilder.
Ik heb hem gistermiddag ontdekt, via StumbleUpon, het grandioze programma waarvan nog maar zo weinig Nederlanders profiteren. Nu weet u meteen wat u mist. Probeer het programma, en ziet u eens wat een mogelijkheden u heeft!
Ik zei: een collega. Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Xue Jiye is een kunstenaar, en dat ben ik helemaal niet. Mijn bijdragen tot de kunst zijn zeer gering geweest. Ik heb bijvoorbeeld slechts titels geleverd voor schilderijen van J. de C. en voor beeldhouwwerkjes van H.K., en ik heb verder ‘dingen geïnitieerd’, zoals het wel genoemd mag worden.
‘Ben, bedenk eens iets,’ luidde in de jaren tachtig soms de vraag. De vraag van diverse schilders, kan ik u wel verklappen. Ik woonde in die jaren achter een galerie in Egmond aan den Hoef, en daar kwamen verschillende kunstenaars. En dan bedacht ik,
’s avonds, iets. Zoals een jager in een bosachtig, duinachtig gebied die (zonder geweer) richt op ganzen. Dat was een advies voor F. van der V., dat hij niet heeft opgevolgd, helaas. Hij heeft een jager met geweer geschilderd.
J. de C. heeft mijn adviezen nooit in de wind geslagen, moet ik zeggen. Zijn schilderijen van ‘De Papieren Ondergang’ heeft hij geheel volgens mijn adviezen gemaakt.
Maar Xue Jiye. Dat is geheel iets anders.