160. Heerlijk liegen!

Het komt niet zo vaak voor, wat zeg ik, het komt bijna nooit voor, maar gisteren werd ik door mijn collegae ‘het zonnetje in huis’ genoemd.
Hoe komt dit. Want normaal ben ik ‘lul rozenwater’ of spreekt men over mij in termen als ‘Harrie is weer uit bed gekomen’, als ik mij eens te laat heb gemeld bij meneer. Meneer vraagt van ons dat wij ons om zeven uur des ochtends melden, voordat wij onze werkzaamheden starten.
Onze werkzaamheden moeten wel enigszins geheim blijven, maar behelzen, zoals meneer het zelf noemt, het ‘vlottrekken van de financiële kar’. Wélke financiële kar, dat moet ook geheim blijven.
Waar mijn collegae gisteren op duidden, was mijn goede humeur, dat ik de gehele dag toonde. Ik heb zelfs de koffie rondgebracht en er kokosmakronen gratis bij geleverd. Wij hebben daar alle zes heerlijk aan zitten knabbelen!
Dat goede humeur zal ik voorlopig wel blijven vertonen. Ik zal het u uitleggen.
Ik had eergisteren een dag vrij genomen en had op die dag een tamelijk financieel succes meegemaakt in het casino te Monte Carlo. Hoe had ik dat gedaan? Heel simpel. Bij het blackjacken dat je daar kunt beoefenen, had ik een klein bedragje ingezet. Ik won dat spel. Toen verdubbelde ik dat bedragje. Weer won ik. Ik verdubbelde weer mijn inzet. Enzovoorts.
Ik belde meneer ’s avonds en vertelde hem over mijn bevindingen. Meneer zag direct de mogelijkheden van het blackjack, liet zich de spelregels en de mores van het spel uitleggen, riep mij terug en zo kwam ik gisterochtend, precies om zeven uur des ochtends, bij meneer. ‘Harrie,’ zegt hij, ‘jij hebt wel een bonus verdiend!’
U zult zich dus wel kunnen voorstellen dat ik glunderend rondliep, gisteren!