170. Ik ben bekeerd

Max Molovich bijvoorbeeld, of Berend Quest, ze zijn me allemaal dierbaar geworden in de anderhalve dag dat ik op Twitter heb rondgezworven. Max was me al veel langer dierbaar, Berend heb ik pas ontmoet op Twitter.
Ze twitteren allebei redelijk vaak. Zeg, per dag 50 tweets. Ze hebben elk ook 400 of nog meer volgers.
Ik vind het volgende.
1. De kans dat ikzelf ook zo’n enorm groot aantal volgers zou kunnen krijgen (en die zou ik zeker krijgen, als ik zo tekeer zou blijven gaan als gisteren en vandaag), is aanzienlijk te noemen.
2. Dan moet je je daar dus op instellen: je moet er verslaafd aan raken.
3. Dat wil je op den duur toch niet: ontwenningsverschijnselen.
4. Je stelt mensen teleur.
5. Het gaat mij uitsluitend om dit blog, en eventueel nog om een ander blog. Daar moet ik trouwens weer aan gaan werken.
6. Het schrijven van boodschapjes in minder dan 140 tekens is een leuke uitdaging. Zo heet dat nu eenmaal, een uitdaging. Stort uw geld op Artsen Zonder Grenzen. Een mierenpiemel heet een hamer, want hij lijkt op een klauwhamer. Zulk soort dingen.
7. Het zal u wel duidelijk zijn geworden: ik ben niet geschikt voor Twitterwerk. Ik ben alleen geschikt voor stukjes.
8. Die zal ik ook blijven schrijven.
9. Ik blijf wel op Twitter, maar zeer beperkt. Zelfbescherming.