Ik heb zelden zo enorm gelachen als een half uur geleden met Max op Twitter. Ik besloot nog even te kijken of er beweging was, daar was alleen Max, met dichtregels als ‘De onwaarschijnlijke neerslag der koeienlentedruppels’. Ik schreef: Max, houd daar toch eens mee op, je moet morgen toch weer een stukje schrijven!? Max ging nog één keer door met een tekst als ‘Klaar gekomen: ja. Maar in haar capuchon’. Ik stelde toen: nú stoppen, Max! En Max stopte en ging naar bed.
Een klein feestje van verwildering.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Ik ben nu eenmaal gevoelig voor autoriteit.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er zo vreselijk om moeten lachen, Max! We zouden heel goed samen een toneelstuk kunnen maken!
BeantwoordenVerwijderenLeuk: "een klein feesje van verwildering". Maar wordt het hier niet nu erg multi meta- en crossover communicatie? Dat Twiter laat ik wel aan mij voorbijgaan, ik stap wel in de volgende beweging. En dan nog iets, ooit wel eens een compliment ontvangen over je gebruik van het cursief? Bij deze dan. Zouden meer mensen moeten doen, spaarzaam gebuiken natuurlijk, maar er kan een grote kracht vanuit gaan (in een stukje dan he).
BeantwoordenVerwijderenIk heb anderhalve dag op Twitter gezeten, en ik ben er weer vanaf gegaan. Het is te verslavend, voor mij.
BeantwoordenVerwijderenTwitter is wel een goed vehikel om reclame te maken voor je blog, en daarvoor ga ik het ook gebruiken. Na één dag had ik al drie of vier keer zoveel lezers!
Niemand heeft nog gereageerd op mijn cursiefgebruik. Dank! Ik heb het geleerd van Rudy Kousbroek en Karel van het Reve.
Martin Amis gebruikt het (cursief dus)ook meesterlijk.
BeantwoordenVerwijderenMartin Amis? Ik heb een paar boeken van hem gelezen, maar daarin is mij zijn cursiefgebruik niet opgevallen. Maar ik geloof je graag.
BeantwoordenVerwijderenIk gebruik het cursief eigenlijk voor twee dingen: 1. voor buitenlandse termen, en 2. (zeer zeldzaam) voor een bepaald soort effect. Ik kan eigenlijk niet goed uitleggen welk effect ik hier bedoel.