162. Wij zijn op aarde om ons dienstbaar te maken

Daarom zijn wij inderdaad op aarde. Wij zijn er niet uitsluitend om plezier te hebben. Zo moet ik elke dag een stukje schrijven. Dat doe ik lang niet altijd puur voor mijn eigen plezier, want soms kun je geen onderwerp vinden. Of je schrijft een stukje dat zo slecht is, dat je je ervoor schaamt. Maar beter een slecht stukje dan helemaal geen stukje. U moet erop kunnen vertrouwen dat u hier elke dag een nieuw stukje kunt lezen. Als er eens een dag is waarop er geen nieuw stukje staat, dan hoop ik dat u zich enige zorgen maakt over mijn gezondheid (bijvoorbeeld).
Vandaag was er lange tijd geen gelegenheid voor het schrijven van een stukje. Ik kwam laat mijn bed uit, om kwart voor elf. Na de gebruikelijke ochtendrituelen was er geen tijd meer: om twaalf uur was er snooker te zien op Eurosport. Dat gaat voor, altijd.
De Nederlandse commentator, wiens naam ik niet ken, was ditmaal een vrij redelijk pratende amateursnookerspeler. Hij praatte veel tijdens de partij, hij gaf ook duidelijke i.n.f.o.r.m.a.t.i.e., maar zijn gepraat was me toch niet onwelgevallig.
Om half drie schakelde ik over op BBC 2, waar de partij Murphy-Hendry te zien was, met het normale commentaar van voormalige wereldkampioenen dat ik altijd zo schitterend vind. De partij was er een van het allerhoogst denkbare niveau. Shaun Murphy speelde groots (hij miste tijdens deze partij bijvoorbeeld maar één long ball), Stephen Hendry speelde weer eens een voortreffelijke partij (hij maakte twee centuries). Toen de uitzending om kwart over zes stopte, stond het 5-3 voor Murphy. Nog één frame te winnen voor hem.
Om acht uur is er weer snooker op de BBC en om kwart voor tien is er snooker op Eurosport. Vannacht is er om 00.20 uur op de BBC weer snooker, en daarna om 01.10 uur American football, maar daar ga ik niet naar kijken. Ik wil er morgenochtend weer redelijk vroeg uit zijn: voor u, lezers. Voor u.