166. ‘Doet u toch eens normaal, meneer Hoogeboom!’

- Dank u wel! Dank u wel! Het is vandaag vrijdag, vrijdag de vijftiende januari. Precies tien jaar geleden overleed de zangeres van De Boertjes van Buuten, Annie Palmen. Wie hebben we vanavond? We hebben Ben Hoogeboom van De Broekzak.
- Nou, ik ben De Broekzak.
- Legt u dat eens uit.
- Dat moet u zo zien, meneer Van der Pauw.
- Ik heet gewoon Pauw, hoor!
- Dat is mij om het even. Al heette u Saab of Spijkerboer.
- De naam is eenvoudig: Pauw.
- All right. Ik heb nog een meisje gekend dat Maaike Pauw heette, dochter van de plaatselijke schoenmaker, en dat zeer vervelend deed in de zandbak van de kleuterschool te Limmen.
- Wat deed ze dan?
- Ze wierp met kwade opzet zand in mijn ogen. Ik moest naar de huisarts worden gebracht, de letselschadeadvocatuur bestond alleen in de Verenigde Staten van Amerika. Dus u zult wel willen begrijpen dat ik niet graag in een programma verschijn waar ook iemand is die Pauw heet.
- Blij dat u toch gekomen bent.
- Ik wou dit alleen maar even naar voren gebracht hebben.
- Fijn.
- Waar gaat mijn theaterprogramma over? Ik zal het u vertellen.
- Doet u dat, ja.
- Mijn theaterprogramma heet De inhoud.
- De inhoud van De Broekzak!
- Juist, ja.
- Gaat u verder.
- Kort en goed, ik beschrijf in mijn programma wat zich bevindt in mijn linker broekzak. In mijn rechter broekzak zit altijd mijn geld.
- Heeft u geen portemonnee?
- Nee, geld bewaar ik op mijn lichaam.
- Gaat u verder.
- Bijvoorbeeld, ik verraad nu enige dingen uit het programma, is daar een elastiekje. Dat zit al jaren in mijn broekzak. Ook is daar een kleverig dropje van de firma Klene. Maar ook zit in die broekzak een hoepelaar.
- Een hoepelaar?? Wat is dat?
- Dan verraad ik teveel.